België

BELGIE

Dit vinden Songfestivalfans van ‘Release Me’

mgy Hooverphonic/VRT

Vandaag is het lied waarmee Hooverphonic ons zal vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival in Rotterdam officieel voorgesteld. Maken we met deze inzending voor het eerst sinds 2017 weer kans op de finale? We verzamelden enkele reacties van Songfestivalfans.

Ook op Facebook wordt volop gereageerd.

“t Begint direct. Dat is goed. Maar het jammere is dat het wat monotoon blijft. België heeft de luxe niet om op een kwaliteitssong zonder franjes te teren om stemmen te winnen bij jury en publiek. Blanche had een speciale productie, Loïc had dat ook én een schitterende act en Laura heeft vooral met haar dancemoves dat matige nummer verheven naar een tiende plek. Hooverphonic is één van de weinige bands waarvan ik elk nummer bij voorbaat al graag hoor, maar ik twijfel of hun nummers geschikt zijn voor Eurovision. Dit nummer smoort de twijfel niet in de kiem.’
Bovenstaande zei Koen Decuypere. Axel Schierhout is positiever:
‘Dit is wat een ‘Song’festival moet zijn! Zoals beloofd blijft Hooverphonic hun eigen sound behouden. Begint direct en het pakt je 3 minuten mee. Reken hierbij een sobere, killere staging met ijsblauwe verlichting en je hebt een topper. Een blijver! Hier mogen we fier op zijn. Kwaliteit!’
Ook Luc Degrande is fan van het lied.
‘Uitstekende entree en poging om het niveau van het ESF op te krikken! Prachtig! Wat hadden jullie dan verwacht? Oké, het is geen up-tempo nummer, maar wel een Hooverphonic-nummer! Helemaal niet sober of vlak, mooie rijkelijk harmonisch opgebouwde compositie, klassevol geproduceerd. Zoals iedere goede song dien je het meermaals te beluisteren om het te smaken en de gelaagdheden te horen, dus helemaal niet monotoon, Ik kan me wel voorstellen dat een up-tempo nummer zoals Badaboom meer bijval zal kennen. Afwachten of het de finale haalt.’
Michel Troch benadrukt het belang van de act.
‘Mooi in zijn eenvoud! Warm georchestreerd, een sobere doch sterke visuele staging zal noodzakelijk zijn om dit tot in de hoogste regionen te tillen!‘
Richard Knoppen waarschuwt ons voor een Sennek-scenario:
‘Ik hoor mensen hier vergelijken met Sennek. Mag ik erop wijzen dat Sennek een dijk van een plaat had maar dat ze bij staging steken heeft laten liggen en dáárdoor niet naar de finale ging? Dat ligt niet aan het liedje. Dit is er ook zo een. Mooi liedje, ingetogen maar toch dramatisch. Staging zal belangrijk zijn, goeie verhaalvertelling, maar ook plaatsing. Als het tussen veel bombast zit, kan het wel eens gaan verrassen!
Internationale fan(site)s
Tibor laat weten op Wiwibloggs:
‘Wanneer Hooverphonic aangekondigd werd als de Belgische inzending voor dit jaar, heb ik geluisterd naar een deel van hun eerdere muziek. Ik vroeg mij af waarom mensen het toejuichten want het klonk niet als iets waar het Songfestivalpubliek gewoonlijk voor stemt. Deze bedenking wordt nu bevestigd. Het is repetitief, niet zo melodieus als sommige van mijn persoonlijke favorieten die zich niet konden kwalificeren als Carousel of Pernilla Karlsson. Het lied is niettemin modern en niet onaangenaam om naar te luisteren. Ik ben geen fan van hun sound, nooit geweest, maar ik denk niet dat dat een ramp is.’
Pia reageert op het Nederlandse Songfestivalweblog:
‘Vintage Hooverphonic, moody en zwaar… De gevoelige ziel zal dit wel mooi vinden, maar of dit potten zal breken? Na Arcade en Amor pelos dois zou dit weleens zwaar over het hoofd gezien kunnen worden… Jury’s zullen hier wel oor naar hebben, de televote… Ik vrees ervoor. Jammer!’
De algemene teneur is dus dat mensen ofwel van het nummer houden ofwel vinden ze het repetitief en hadden ze meer van Hooverphonic verwacht. Het enige waarover iedereen het eens is, dat had Alex Callier ook al op voorhand gezegd, is dat het een typisch Hooverphonic-nummer is en dat de act doorslaggevend zal zijn. Afwachten wat het wordt in mei op het podium in Rotterdam.

Advertentie