Liveblog – 1e generale repetitie 2e halve finale Songfestival 2024

Malmö 2024

MALMO 2024

Liveblog – 1e generale repetitie 2e halve finale Songfestival 2024

8 mei 2024jhe

Live vanuit de Malmö Arena houdt Songfestival.be je in dit artikel op de hoogte van de eerste generale repetitie van de tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival 2024. De aanwezige pers mag deze repetitie volgen vanuit de zaal vanaf woensdag 8 mei 15.45 uur. Opgelet: dit artikel bevat dus veel spoilers over het verloop van de tweede liveshow en geregeld refreshen is de boodschap!

De tweede halve finale begint met een overzicht van de eerste, dat nog afgewerkt moet worden. Als pers in de zaal kijken we dus naar een zwart scherm waar ‘RECAP SF1 NOT AVAILABLE’ op staat. Een start in mineur, maar goed, het is de eerste van drie repetities en morgenavond is alles uiteraard in orde.

Nadien zien we presentatrices Petra Mede en Malin Åkerman die samen een eigenzinnige, korte versie van Tattoo brengen met aangepaste tekst, inclusief liggend op een zonnebank-achtig platform zoals Loreen vorig jaar. Er zit weer veel humor in de introductie, maar te veel geven we nog niet prijs.

01 Malta

Sarah Bonnici brengt een verrassend gelikt en stijlvol optreden van haar song Loop waarbij grijze, groene en rode kleuren domineren in de outfits en de ledschermen. Sarah en haar drie dansers zorgen voor een indrukwekkende dance break waarbij het viertal zichzelf blinddoekt om dan wild in het rond te dansen. Vocaal blijft Bonnici ook meer dan overeind en er is ook veel vuurwerk en pyro. Een zeer sterke opener van de tweede halve finale, die meteen met veel applaus vanuit de zaal wordt beloond.

02 Albanië

Besa staat slim gepositioneerd op het podium tussen een imposante collectie witte lichten in haar blauwe jurk inclusief hoofdbedekking – het is nochtans al enkele dagen droog in Malmö. Ze wordt geflankeerd door drie in het zilver gehulde danseressen die een poging tot artistiek verantwoorde choreografie neerzetten. Later komen er nog. twee backings mee op het podium. Titan wordt vakkundig neergezet, maar het kabbelende lied kan het grootste struikelblok worden.

03 Griekenland

Marina Satti start eerder aarzelend aan haar optreden, gehurkt op het grote podium. Later herpakt de Griekse zich, met vier dansers die in zwart gekleed zijn en mooi afsteken tegen de feller geklede Satti. Ze zwaaien Les lacs du Connemara-gewijs met witte zakdoeken. Zari is een lastige compositie met verschillende onderdelen, wat het moeilijk maakt het tot een coherent geheel te vormen in een live optreden van drie minuten. Het eindresultaat mag matig succesvol genoemd worden, maar hier had meer ingezeten.

04 Zwitserland

Een van de topfavorieten is Nemo uit Zwitserland. Die begint al wandelend op de intussen bekende cirkel die in het wild ronddraait en blijft daar vervolgens ook bijna drie minuten op staan, liggen, glijden en hangen. Leuk om te zien in de zaal is dat er twee dansers zijn die op het gepaste moment tevoorschijn komen om aan het platform te draaien, maar wel de hele tijd buiten beeld te blijven. Dit is duidelijk een van de vele tot in de puntjes voorbereide en gerepeteerde acts, maar de enige kleur die we zien is in de bonte outfit van Nemo zelf en dat is wat jammer. Aan het einde van het lied draait het platform de hele tijd vanzelf en draait Nemo lustig mee terwijl de vocale capaciteiten overeind blijven. Visueel is dit een van de betere dingen die je dit jaar ziet en Zwitserland dingt zeker nog steeds mee naar de overwinning.

05 Tsjechië

De temperatuur schiet de hoogte in want de Tsjechen brengen letterlijk veel vuur naar het podium. Er wordt heel slim gespeeld met de videoschermen en de projecties waardoor ook dit optreden er prachtig uitziet op beeld. Het is alleen jammer dat Aiko eerder schreeuwt dan zingt, en dat hoorden we al beter bij bijvoorbeeld Bambie Thug uit Ierland. Pedestal is ook eerder repetitief en weinig toegankelijk. Geen gegarandeerde finaleplek voor Tsjechië dit jaar.

Na het vijfde land brengt Malin Åkerman een hommage aan de Noorse zanger Jahn Teigen die in 1978 laatste eindigde met nul punten en later nog enkele keren terugkeerde. Petra introduceert een montage van enkele andere iconische Songfestivalinzendingen die op de allerlaatste plaats eindigden in de finale. Ondanks de talloze Belgische mogelijkheden is er geen enkele weerhouden.

Frankrijk

De Franse inzending wordt geïntroduceerd door een schreeuwende Miss – je moet de grap kennen om ze te leuk te vinden. Slimane start liggend op het podium en zingt het eerste refrein op zijn knieën. Er is bewust gekozen voor een intieme setting met in het eerste deel van het lied een gitzwarte achtergrond en enkel een wit opgekleurde podiumvloer. In de tweede helft staat hij recht en wandelt hij eventjes om een medewerker de kans te geven een statief op het podium te plaatsen. Met witte rook die uit de podiumvloer komt opdoemen, wandelt de zanger van de microfoon weg om a capella de bridge van Mon amour te brengen en tot slot met een grote climax te eindigen. Frankrijk krijgt het grootste applaus tot hiertoe en is zeker een kanshebber voor zaterdag.

06 Oostenrijk

Kaleen trekt de 90s dance vibe van We Will Rave netjes door in haar optreden. Verwacht je aan een lifetime supply blauwe laserstralen, de minimum toegestane hoeveelheid glitterstof rond haar lijf getooid en vier enthousiaste dansers met zwarte zonnebrillen. Vocaal is dit allesbehalve een hoogvlieger, maar er wordt ook niet geprobeerd dat te verdoezelen. Dit optreden moet het hebben het van de danspartijen en Kaleen die door haar vier dansers alle hoeken van het podium wordt getoond. Hier zal zeker een publiek voor zijn, maar de vraag is of het groot genoeg is.

07 Denemarken

Saba staat net als Slimane moederziel alleen op het podium, maar wordt wel geflankeerd door een grote achtergrondprojectie van zichzelf waarin ze identieke bewegingen uitvoert. Op beeld wordt er slim afgewisseld tussen de echte Saba en de hologramversie, waarbij uiteraard zand een sleutelrol blijkt te spelen. Saba komt iets te schel uit de hoek om van een sterke vocale prestatie te kunnen spreken. Denemarken stond in 2019 voor het laatst in de finale. Het kan nog tot 2025 zo blijven.

08 Armenië

De Armeense delegatie bracht een heel extra podium met zich mee om het duo Ladavina en zijn vier muzikanten het optreden te laten uitvoeren. De focus ligt vooral op zangeres Jaklin. De Armenen proberen met Jako een feestje op het podium te bouwen, maar het optreden is eerder statisch tot er op het einde wat meer bewogen mag worden. De podiumprojecties zijn weliswaar prachtig en passen geweldig bij de muziek. Veel applaus in de zaal.

Malin en Petra vragen vervolgens aan de zaal uit welke landen de fans komen, wat nogal ongemakkelijk is in een vooral lege zaal als deze. Malin mag daarbij haar Italiaanse talenkennis etaleren en Petra houdt het bij een Guten Abend. Opnieuw, dit werkt ongetwijfeld beter tijdens de liveshow. Maar het is opnieuw een dood moment dat de vaart uit de show haalt.

09 Letland

Dons treedt op in een gigantische cirkel die heel wat tijdig nodig heeft om in elkaar gemonteerd te worden op het podium. Op het ledscherm zien we projecties van landschappen die uit een meditatievideo lijken te komen. De Let let goed op, want in de tweede helft van zijn optreden treedt hij uit de cirkel om helemaal op het voorplan de rest van Hollow te brengen. Er zijn veel publieksshots, die duidelijk maken dat er gehoopt wordt dat de titel wordt meegezongen. Vocaal staat dit als een huis, maar verder gebeurt er heel weinig. Te weinig?

Spanje

Het Spaanse optreden wordt zonder enige speciale introductie ingeleid met het postkaartfilmpje, hoewel het dus opnieuw gaat om een niet-deelnemende inzending. María en Mark van Nebulossa brengen hun geriatrische electropopdeuntje min of meer als in de preselectie Benidorm Fest, inclusief twee dansers die uit de kleedkamer van Olly Alexander lijken te komen. Rood en goud zijn nog steeds de dominante kleuren en ook hier valt het op dat er veel gesteund wordt op actieve publieksparticipatie in het camerawerk. De zangeres is zelf amper te horen en dat lijkt een doordachte keuze te zijn.

10 San Marino

Het kan aan de geluidsmix in de zaal liggen, maar we horen Megara-zangeres Kenzy amper boven de muziek uitkomen. Het moet gezegd: de Sanmarinese delegatie heeft alles uit de kast gehaald om er een visueel interessant optreden van te maken, met zwart en roze als dominante kleuren met een verdraaid effectieve chereografie van de twee ‘kale’ dansers, fraaie achtergrondprojecties, veel vuur en een indrukwekkende lichtshow. A hot mess, zoals de Engelsen zeggen, maar San Marino is lang niet zo kansloos als pakweg vorig jaar.

11 Georgië

Nutsa projecteert zichzelf aan weerszijden van de grote ledachtergrond met in het midden een gigantische vuurbal. Het moge niet verbazen dat er een gevaarlijke hoeveelheid vuur bij het optreden van Firefighter komt kijken. Georgië brengt een ongewoon klassiek europop nummer dat zeker kansmaakt op een finaleplek in dit deelnemersveld, al zijn er gelijkaardige kapers op de spreekwoordelijke kust.

12 België

In de Belgische postcard zien we fragmenten van J’aime la vie en Rhythm Inside van Loïc Nottet uit 2015.

Mustii begint achteraan het podium om al gauw op een draaiend platform te eindigen met allerlei microfoons. Hij gebruikt er nochtans geen enkele van want houdt ook nog steeds zelf een microfoon vast. Voor de grote laatste minuut van het lied treedt Mustii uit zijn collectie microfoons en eindigt hij op het voorplan. Vocaal komt de Belgische zanger zeer goed voor de dag, al spaart hij duidelijk het echte werk voor latere optredens. Before the Party’s Over wordt op veel applaus onthaald in de zaal. Een finaleplek moet zeker haalbaar zijn, maar de vraag is wel of het eerder ingetogen optreden voldoende kan opvallen op zaterdagavond om nog mee te kunnen blijven spelen met de grote favorieten.

13 Estland

Het lied met de langste titel ooit lijkt ook het langst te duren. Het sextet balanceert de hele tijd op de slappe koord tussen een opzwepende inzending die de zaal en kijker thuis wil meekrijgen en een joke entry. Het neigt helaas verder naar het laatste. De bekende dansbewegingen van de mannen wordt ook geprojecteerd op de ledschermen alsof het een videoband met aerobicslessen van de jaren 1980 betreft. Veel koude drukte, maar warm worden we er desondanks van.

Italië

Opvallend dat we opnieuw een optreden van een Big 5-land krijgen zonder specifieke interventie van de presentatoren. Angelina Mango wordt als vele anderen in deze tweede halve finale omringd door vijf danseressen die een indrukwekkende show neerzetten. Mango is een vakvrouw die moeiteloos zingen en dansen combineert, maar qua outfits zijn hier toch enkele foute keuzes gemaakt. Italië brengt een overtuigende act die evenwel onvoldoende beklijft om Italië als mogelijke winnaar te brandmerken. Het vuurwerk aan het einde voelt net als het hele optreden aan als ‘net niet’.

14 Israël

Eden Golan treedt, net als haar vijf achtergronddansers die iets te druk ronddraaien, op in gebroken witte outfits. Op het podium staat een kleinere variant van de grote cirkelconstructie van Dons uit Letland. Op de achtergrond zien we, zoals bij opvallend veel landen dit jaar, een wereldbol geprojecteerd. Eden is merkbaar zenuwachtig en dat hoor je ook in haar stem. Hurricane wordt met een matig applaus onthaald.

15 Noorwegen

De Noord-Europese landen brengen telkens hun optredens uit de preselectie op identieke wijze naar het Songfestivalpodium en dat is bij Gåte uit Noorwegen niet anders. We zien dezelfde kleuren, outfits en camerastandpunten als in Melodi Grand Prix. Zangeres Gunnhild draait driftig in het rond, maar niet door, want ze blijft een van de beste vocalisten van dit festival. Ulveham valt op in het deelnemersveld en zal daar wellicht ook voor beloond worden in de tweede halve finale.

16 Nederland

In het Nederlandse postkaartfilmpje zien we Hemel en aarde van Edsilia Rombley uit 1998 en Arcade van Duncan Laurence.

Joost Klein sluit de tweede halve finale af. De achtergrondprojects zijn voor de volle honderd procent geladen, maar wat we zien, valt in alle eerlijkheid tegen. Veel drukke projecties van eten, flarden van de liedjestekst en Joost zelf in 8bit-formaat. In het refrein lijkt Klein te boeren als hij de eu in Europapa wil uitspreken, wat misschien of niet een bewuste keuze is maar die heel bizar overkomt. We horen ook achtergrondstemmen die niet goed passen bij de klankkleur van de Nederlandse zanger. Al bij al een redelijk teleurstellend Nederlands optreden. Dat dit naar de finale gaat is duidelijk, maar de overwinning lijkt verder weg dan ooit. Is het met opzet zo tijdens de eerste generale repetitie? Dat weten we wellicht pas morgenavond zeker.

Opvallend: in het overzicht van alle liedjes wordt gekozen voor het emotionele fragment op het einde waarin Joost het over zijn ouders heeft.

Na de optredens

De interactieve sing-a-long met ex-winnaressen Charlotte Nilsson, Sertab Erener en Helena Paparizou misten we door de verplaatsing naar het perscentrum. Na de recaps is er een montage van enkele iconische liedjes die sneuvelden in preselecties, met onder meer een vermelding voor Lys Assia die in 1956 deelnam en nadien in 2012 nog in de Zwitserse voorronde stond.

Vervolgens doet Petra Mede weer wat ze goed doet: zingen en dansen. In een nieuw lied waarin de draak wordt gestoken met Zweden (op het Songfestival) doet ook Charlotte Perrelli actief mee, net als Lynda Woodruff, het typetje van Sarah Dawn Finer dat we net als Petra ook al in 2013 en 2016 zagen. Käärijä brengt vervolgens een ingekorte versie van Cha Cha Cha.

Er is een ludieke afsluiter: nog na de bekendmaking van de tien finalisten krijgen we nog een optreden van de Herrey’s, die exact 40 jaar geleden het Songfestival voor Zweden wonnen met Diggi-Loo Diggi-Ley. Daarmee wordt de tweede halve finale afgesloten, en dat geldt ook voor dit liveblog.

Ontdek alles over de kandidaten van het 68e Eurovisiesongfestival in ons handige kandidatenfiches: