Reporter Arne bekeek met argusogen de eerste halve finale van het Songfestival. Zijn ongezouten mening lees je in onderstaande recensie.

‘Zo, de eerste halve finale hebben we achter de kiezen, maar een licht verteerbare maaltijd kan ik deze show niet bepaald noemen. Dat ligt allerminst aan de SVT. De Zweedse omroep heeft, zoals we verwacht hadden, opnieuw puik werk geleverd en een tot in de puntjes afgewerkt product afgeleverd.

Dat kunnen we ook zeggen van presentatrice Petra Mede. Wat was het na acht jaar een fijn weerzien met de Zweedse comédienne. Bij deze dan ook mijn warme omroep aan de EBU: Kunnen we naast de slogan United By Music vanaf nu ook de presentatrice elk jaar recupereren, aub? Dan zijn we zeker dat ten minste één persoon op het podium een vlekkeloze prestatie zal neerzetten.

Iets wat we gisteravond helaas van weinig artiesten konden zeggen. Oké, met uitzondering van Johnny Logan dan. We konden Mister Eurovision niet op valse noten betrappen tijdens zijn uitvaartversie van Euphoria. Of we hierop zaten te wachten, laat ik in het midden. Loreen al zeker niet, de Zweedse bleek dan toch geen zin te hebben om met die andere tweevoudige winnaar het podium te delen en stuurde haar kat naar Malmö. Dat beest deed dan ook meteen maar dienst in de visuals van de Kroatische act.

Meer dan in andere jaren investeerden heel wat landen in uitgekiende visuele hoogstandjes. Luxemburg nam bij hun terugkeer enkele lokale panters mee, terwijl Luna uit Polen dan weer een rood paard besteeg. Sommige optredens leken wel een videoclip, zoals bijvoorbeeld Unforgettable van de Noorse broertjes Marcus en Martinus. Een plezier voor de kijker thuis, maar de interactie met het publiek in de zaal gaat op die manier helaas toch een stukje verloren.

Ook de Oekraïners spaarden kosten noch moeite met hun visuals tijdens hun ode aan Moeder Theresa. We betwijfelen of de betreurde zuster iets van het optreden meegekregen heeft. Sint-Pieter zal ongetwijfeld een kruisbeeld in het televisietoestel geplant hebben tijdens de hekserij van Bambie Thug.

Al die technologische hoogstandjes kosten uiteraard een pak geld en we beleven nog steeds economisch moeilijke tijden. Bijgevolg moet er ook, waar mogelijk, beknibbeld worden, om het met de woorden van Rientje uit Nonkels te zeggen. De lokale couturiers zijn hiervan de dupe geworden dit jaar. Heel wat delegaties kozen er namelijk voor om de dansers en backing vocals halfnaakt het podium op te sturen. Neem nu Cyprus en Slovenië; het had, letterlijk en figuurlijk, allemaal nogal weinig om het lijf.

Ook Teemu Keisteri, oftewel Windows95man, uit Finland moest bijna drie minuten lang wachten vooraleer hij een veel te warm gewassen jeansbroek mocht aantrekken. De Moldavische omroep ging nog een stap verder, de backing vocals van Natalia Barbu kregen helemaal geen kleren. Logisch, ze mochten dan ook simpelweg gewoon thuisblijven. Die arme Natalia moest in haar eentje dat veel te grote podium in de Malmö Arena vullen. De zangeres probeerde dan maar wat met haar armen te zwaaien om toch maar iets op het podium te laten gebeuren.

Een plaatsvervangende ongemakkelijkheid overviel me tijdens dit optreden, al moet wel gezegd dat de Moldavische één van de betere vocale prestaties neerzette in deze eerder zwakke halve finale. De valse noten tierden welig doorheen de zaal; zelfs een didgeridoo uit Australië konden die niet maskeren.

Misschien waren de oortjes van heel wat artiesten Bianca-Castafiore-gewijs stukgesprongen na de passage van Bambie Thug. Die liet dan ook enkele noten horen waarvoor kenners allicht nog een term moeten uitvinden. Al klonk Doomsday Blue dan nog pakken beter dan Dizzy van de Britse buur. Olly Alexander bezondigde zich aan een hele reeks van vocale uitschuivers en liep meer hitsig te hijgen dan wat anders. Zijn dansers bezondigden zich dan weer aan alles wat God verboden heeft. Mij hoor je hierover niet klagen.

De betere van de klas op zangtechnisch gebied waren de Portugese Iolanda en Teya Dora uit Servië. De dames zorgden voor een welgekomen verademing tussen al het geweld door. Het is hoopgevend dat de televoters deze optredens eveneens wisten te smaken en beide landen beloonden met een plekje in de finale, waarin we zaterdag opnieuw een bont allegaartje aan artiesten en nummers mogen verwachten. Het Songfestival blijft dan ook een feestje van diverse pluimage en dat maakt het net allemaal zo leuk.’