België

BELGIE

België op het Songfestival in de jaren ’10: pieken en dalen

Aan het einde van een decennium blikken we niet enkel terug op het afgelopen jaar. In een reeks analyses, opinies en overzichtsartikelen richten we onze kijk op de jaren ’10 op de grootste muziekwedstrijd ter wereld. Hoe is het ESF geëvolueerd, en wat zijn de verwachtingen voor de toekomst? Op die en tal van andere vragen proberen we antwoorden te geven. In dit stuk kijken we naar België op het Songfestival.

Nieuwsgierig naar meer België op het Songfestival? Via deze link schaf je een exemplaar aan van het boek ’65 jaar België op het Songfestival. Alle artiesten. Alle verhalen’. Ons boek is het allereerste volledige naslagwerk met alle informatie over onze voorrondes én ons land op het Eurovisiesongfestival. Herbeleef 1987, 2004 of een ander jaar. Of verrijk jezelf met kennis over onze interne keuzes. Dit boek wil je hebben!

2010: Eindelijk weer naar de finale

We starten in het jaar 2010. De VRT stond in voor de keuze van onze Belgische artiest. Het enorm populaire format Eurosong werd overboord gegooid en in november 2009 werd de toen nog vrijwel onbekende Tom Dice op Vlaanderen en Wallonië losgelaten als Belgische kandidaat voor het Eurovisiesongfestival. Dice schreef zijn eigen nummer en mocht dit voorstellen tijdens de eenmalige show Eurosong 2010: een song voor Tom Dice. De Me and My Guitar-zanger kon het Belgische publiek charmeren met een eenvoudige staging op het kleine middenpodium en deed meer dan anderhalf miljoen Belgen kijken naar zijn finale in Oslo. Voor het eerst sinds 2004 stond ons landje nog eens in de finale van het Eurovisiesongfestival, en uiteindelijk finishte Tom Dice fraai zesde – het beste ‘Vlaamse’ Songfestivalresultaat ooit tot hiertoe.

play

2011: Nipt uitgeschakeld

In 2011 was de RTBF aan zet. Met het oog op het minstens even goed te doen als het voorgaande jaar, besloot de RTBF om de selectie over een totaal andere boeg te gooien. Een selectie op het internet, gevolgd door een nationale finale, zou België de geschikte kandidaat moeten opleveren. De RTBF ging samen met platenfirma AKA Music in zee. De kandidaten konden liedjes posten op een website waar dan naar hartelust naar alle liedjes geluisterd kon worden. Was je overtuigd van een liedje, dan kon je geld storten en zo jouw favoriete artiest mee helpen naar een ‘aanmerking voor selectie’, want pas als er 20.000 euro in het laatje werd gebracht, maakte je als kandidaat kans om deel te nemen aan de finale. Op deze manier konden 30 kandidaten zich plaatsen voor de finale. Dit aantal overtrof alle verwachtingen en er werd prompt een tussenronde georganiseerd. De tussenronde vond plaats in een radioprogramma waar de 30 liedjes onderworpen werden aan een stemming van luisteraars via internet of telefoon en een vakjury. De beste veertien inzendingen mochten doorgaan naar de finale, waar een vakjury en televoting bepaalden wie België mocht vertegenwoordigen in Düsseldorf. With Love Baby van de acapellagroep Witloof Bay werd unaniem verkozen en zong in de tweede halve finale. De Belgen zaten vol verwachting aan hun televisiescherm gekluisterd en keken met bijna één miljoen naar de tweede halve finale. Witloof Bay stootte niet door naar de finale en dat met één punt verschil in de halve finale. Dat hebben de Belgen geweten: amper 500.000 kijkers waren nog geïnteresseerd in de Eurovisie-finale van 2011.

play

2012: Mini-Eurosong

Na de non-kwalificatie van 2011, wilde de VRT verder surfen op het succesverhaal van Tom Dice in 2010. Ook voor de selectie van 2012 koos de VRT intern de nieuwe kandidaat: Iris. Deze onbekende jonge zangeres mocht in Bakoe een gooi doen naar de overwinning. Uiteindelijk kwam er toch een mini-Eurosong: Iris bracht in het programma Eurosong 2012: een song voor Iris twee nummers waaruit het publiek een keuze mocht maken. De ballade Would You werd met 53% van de stemmen gekozen boven Safety Net. Een miljoen kijklustigen volgden de halve finale waarin Iris strandde met een nogal sober optreden. De interesse in de finale ebde dan ook weg en na de uitschakeling ontstond er bij de Vlaamse kijkers wat heisa rond het selectieproces. Het volk wilde weer een wedstrijd …

play

2013: Start van The Voice Belgique

Na twee jaar een Eurovisiefinale te hebben zonder België, lag alle hoop dit jaar in de handen van de RTBF. De jonge knaap Roberto Bellarosa werd op  een grootse persconferentie voorgesteld als de Belgische hoop op een finaleplaats. Roberto was de winnaar van de eerste editie van The Voice Belgique, dus hoe hij optrad op een podium was niet onbekend. Reste toi, Be Heroes en Love Kills waren de drie nummers waarmee Roberto Bellarosa het publiek probeerde te overtuigen. In een finale op radiozender Vivacité eind 2012 bracht hij de drie nummers en mochten publiek en vakjury bepalen welk nummer gebracht zou worden in de eerste halve finale in Malmö. Love Kills won overtuigend en ook televisiekijkend België was overtuigd. Met meer dan één miljoen keken we naar de eerste halve finale waarin Bellarosa met zijn fonkelende ogen en inmiddels iconische danspasjes onze harten veroverde. En jawel, we keken ook massaal naar de finale mét België, waar we in de middenmoot strandden. Was de hoop in een goed Belgisch Eurovisie-palmares wat hersteld?

play

2014: Weer grootse Eurosong

België stond in 2013 eindelijk terug in de finale van het Eurovisiesongfestival, dus lag er druk op de schouders van de Vlaamse VRT. Na de uitschakeling van de intern gekozen Iris in 2012, was de roep van het publiek naar een wedstrijdformule groot. VRT luisterde en haalde Eurosong vanonder het stof. Het format werd in een nieuw jasje gestoken en de hoop op een geschikte kandidaat en nummer was groot. Vier experten filterden alvast de beste artiesten en liedjes alvorens het publiek het voor het zeggen had. In zeven shows en liveshows op Een werd de zoektocht naar een geschikte kandidaat volbracht. De halvefinalisten werden aangeduid door de experten waarna de artiesten in een halve finale een nummer brachten dat hen werd toevertrouwd door de experten. Samen met de jury beslisten de kijkers wie de finalisten zouden worden. In de finale beslisten de kijkers en zeven landen die punten mochten uitreiken, wie België mocht vertegenwoordigen in Kopenhagen. De finale vond plaats in het Sportpaleis en werd bekeken door bijna 1,5 miljoen kijkers. Dat Eurosong opnieuw in de harten van de Vlamingen kwam, is duidelijk. Uiteindelijk mocht de Waal Axel Hirsoux aantreden in de eerste halve finale met Mother, en opnieuw zaten een miljoen Belgen hoopvol aan het scherm gekluisterd. Het bleef bij hopen en een zwakke staging, want Hirsoux bleef achter in de halve finale en een groot deel van de Belgische kijkers liet de finale dan ook voor wat het was.

play

2015: Groot succes

2015 staat in het geheugen gegrift als een Belgisch Eurovisie-kanteljaar. De RTBF koos intern voor de runner-up van de derde editie van The Voice Belgique: Loïc Nottet. Een artiest met de grote A. In maart 2015 maakte hij zijn Rhythm Inside bekend en deze Belgische trots lokte anderhalf miljoen Belgische kijkers naar zijn halve finale. Met een overtuigende performance waar alles aan klopte zong hij zich een weg naar de finale. Hier bracht Loïc zijn dans- en zangskills nogmaals ten berde en kon bijna twee miljoen Belgische kijkers meenemen in zijn verhaal. Na een prachtige vierde plaats geloofde België weer in het Eurovisiesongfestival. Rhytm Inside werd een grote hit én een moderne klassieker, dat vorige maand nog in een nieuw jasje werd gestoken door de zanger zelf.

play

2016: Twee miljoen kijkers

VRT pakte in 2016 opnieuw uit met Eurosong, maar weer met een ander concept. Vijf kandidaten probeerden in drie liveshows publiek en jury te overtuigen. Adil Aarab, Astrid Destuyver, Tom Frantzis, Amaryllis Uitterlinden en Laura Tesoro werden uitgekozen door een expertenteam. In de finale  bepaalde een internationale jury samen met het publiek welke twee artiesten het tegen elkaar zouden opnemen in een finale eindstrijd. Laura en Tom overtuigden het meest, maar Laura trok met What’s The Pressure aan het langste eind en mocht België vertegenwoordigen in Stockholm. Met haar energieke performance en enthousiasme spatte ze van het scherm. Maar liefst anderhalf miljoen Belgen keken naar haar Laura’s halve finale. Ze zong zich een weg naar de finale en een tiende plaats onder het oog van twee miljoen Belgische kijkers. De eer van Vlaanderen en Wallonië op het Eurovisiesongfestival is hersteld.

play

2017: Weer vierde

België moest en zou opnieuw scoren, en daar kon de RTBF in 2017 voor zorgen. Zij kozen intern voor Ellie Delvaux, bekend door haar deelname aan de vijfde editie aan The Voice Belgique. Als Blanche releaste Ellie haar nummer City Lights. Meteen werd ze een gedoodverfde favoriet bij de bookmakers. Enkel live kon ze nog niet overtuigen. Het werd zoeken naar een geschikte performance en na haar eerste repetitie zag het er niet op en top uit voor Blanche. Het nummer was ijzersterk, maar haar onzekere houding kon niet overtuigen. Gelukkig zijn er meerdere repetities, en met een nieuwe jurk blies Blanche nieuw leven in haar performance. Ze stond meer zelfzeker op het podium en overtuigde in de eerste halve finale. Meer dan een miljoen televisiekijkende Belgen waren getuige van de derde Belgische kwalificatie op rij. België hoopte stilletjes op een overwinning en bijna twee miljoen kijkers zaten tandenknarsend te wachten op de uitslag van de finale. Het werd een vierde plaats, maar België zette voor de derde keer op rij zijn stempel op het Eurovisiesongfestival. Ook zij mocht al op de Vlaamse tv haar Songfestivallied een nieuwe invulling geven:

play

2018: En nadien bergaf

België was op dreef en de VRT nam de succesformule van de RTBF over: intern een artiest en lied kiezen. Na een interne selectie werd Laura Groeseneken aka Sennek bekendgemaakt als de kandidaat die België voor een vierde keer op rij naar de finale moest sturen. Toen haar lied A Matter of Time werd bekendgemaakt, werd de hoop op een nieuwe finaleplaats verhoogd. Het lied klonk als de soundtrack van een nieuwe James Bond-film, een echte oorwurm. Toen Sennek het lied live echter niet overtuigend kon brengen, kelderde de hoop opnieuw wat. Maar, een finaleplaats moést mogelijk zijn. Senneks halve finale werd druk bekeken, maar haar optreden bleef vlak. Sennek stootte met A Matter of Time niet door naar de finale en België stond voor de eerste keer na drie succesvolle jaren niet in de finale. De kijkcijfers voor de finale van 2018 zakten dan ook tot onder het miljoen.

play

2019: Trommels en een jas

De RTBF wist België het laatste decennium een aantal keren naar de finale van het Eurovisiesongfestival te sturen. Dit jaar werd opnieuw gekozen voor hun succesverhaal: een intern gekozen kandidaat bekend uit The Voice Belgique. In 2019 mocht de jonge Eliot met Wake Up naar Tel Aviv. Zijn nummer werd onthaald met wisselende meningen. Het nummer miste een refrein dat bleef hangen. De strofes bouwden op, maar het refrein zorgde voor een breekpunt. De staging van de Belgische delegatie, die op de proppen kwam met trommels en een te grote jas, kon het nummer jammer genoeg niet naar een hoger niveau tillen. Eliot zakte na zijn eerste repetities al snel bij de bookmakers en kon geen plaatsje in de finale bemachtigen. Zijn halve finale en de finale bereikten de kaap van een miljoen kijkers niet en de Belgen lijken de hoop op een nieuwe finaleplaats alweer op te geven.

En 2020?

In 2020 (en 2021) pakt VRT uit met Hooverphonic, een groep met tonnen podiumervaring. Kunnen zij de Belgische hoop herstellen en een nieuw decennium inzetten met een finaleplaats? We shall see!

Nieuwsgierig naar meer België op het Songfestival? Via deze link schaf je een exemplaar aan van het boek ’65 jaar België op het Songfestival. Alle artiesten. Alle verhalen’. Ons boek is het allereerste volledige naslagwerk met alle informatie over onze voorrondes én ons land op het Eurovisiesongfestival. Herbeleef 1987, 2004 of een ander jaar. Of verrijk jezelf met kennis over onze interne keuzes. Dit boek wil je hebben!