De editie van 2008 zag opnieuw een ingrijpende wijziging, die tot op de dag van vandaag wordt voortgezet: de invoering van een tweede halve finale. Vanaf dit drieënvijftigste Eurovisiesongfestival zouden er op dinsdag en donderdag twee halve finales worden gehouden, met telkens tien finalisten. In de finale stonden enkel het gastland en de landen van de Grote 4 (Spanje, Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk), wat leidde tot een finaleveld van 25 landen. Alle andere landen moesten door de halve finales. Het tijdperk van de volledige top tien die zich automatisch plaatste, was na vier Songfestivals al voorbij. De vijf al geplaatste landen werden verdeeld over de halve finales om daarin te stemmen. Samen met de negentien deelnemende landen, stemden ook de kijkers uit Duitsland en Spanje mee in deze halve finale.

Over 2008

De eerste van twee halve finales werd geopend in een halflege zaal door vier minuten Servisch gezang en gedans, waarna de presentatoren op het podium kwamen. Jovana Janković was een bekende presentatrice en Željko Joksimović was in 2004 tweede geëindigd voor het toenmalige Servië & Montenegro met Lane moje. Ze verwelkomden de kijkers, waarna de liedjes begonnen. De postkaartfilmpjes waren, voor het eerst in lange tijd, letterlijke postkaarten die geschreven werden tijdens de filmpjes, telkens in de taal van het nakende land, terwijl op de achtergrond dansers de vlag ervan maakten.

Željko Joksimović & Jovana Janković

In totaal namen er 43 landen deel aan dit songfestival, alweer een absoluut record dat tot op de dag van vandaag nog niet verbroken werd. Het piepkleine San Marino en de voormalige Sovjetstaat Azerbeidzjan debuteerden, beide in deze eerste halve finale. De Oostenrijkers hielden het echter alweer voor bekeken, en zouden enkele jaren thuisblijven. De San Marinese groep Miodio pakte meteen de laatste plek, maar het Azerbeidzjaanse duo verging het een heel pak beter: met hun buitenissige act pakten Elnur & Samir een zesde plek met hun Day After Day, en plaatsten ze zich vlotjes voor de finale.

Drie landen stuurden landen met Songfestivalervaring dit jaar, waarvan er een vanavond deelnam: Dima Bilan was in 2006 al tweede geëindigd voor Rusland, maar wilde dat nu overtreffen. Geflankeerd door een ijsschaatser bracht hij zijn lied Believe met overtuiging, en in de halve finale eindigde hij derde, om het in de finale twee plekken beter te doen. Twee jongedames deden het beter dan hem, elk met hun eigen etnisch popnummer: Sirusho uit Armenië pakte zilver met Qélé, Qélé, en de winst in deze halve finale ging naar de Amerikaans-Griekse Kalomira en haar lied Secret Combination, dat als laatste opgevoerd werd.

Kalomira

De Bosnische zanger Laka had gezegd met een levende kip op te treden, maar dat mocht niet van de EBU. Daarom zette hij maar een stel breiende wasvrouwen op het podium voor de act van zijn song Pokusaj. Voor een kalkoen was er wél plek: Ierland werd vertegenwoordigd door Dustin the Turkey, een populair personage van de Ierse kindertelevisie. Zijn lid was een aanklacht tegen de burenstemmen en het beperkte Ierse songfestivalsucces, maar hij strandde zelf in de halve finale en droeg zo bij aan de reeks onsuccesvolle Ierse deelnames. Ook het Estse trio Kreisiraadio, met een lied in het Servisch, Duits en Fins, werd iets té gek bevonden door de Europese kijkers thuis.

België en Nederland

België werd vertegenwoordigd door de groep Ishtar. Die had op 9 maart de finale van Eurosong ’08 gewonnen, en was daarmee tegen de verwachtingen in bekendere artiesten als Sandrine en Brahim voorgebleven. Ishtar zong het lied O Julissi Na Jalini, een folknummer in een denkbeeldige taal. Voor het songfestival werd de titel ingekort tot O Julissi, en zangeres Soetkin werd tijdens de repetities in Belgrado even wereldnieuws nadat haar rood-witte jury was weggezakt en ze een seconde lang topless op het podium had gestaan. Het mocht allemaal niet baten: België eindigde zeventiende op negentien kandidaten, met enkel punten van Nederland en Estland.

Ishtar

Nederland werd vertegenwoordigd door de Marokkaans-Nederlandse zangeres Hind. De omroep NOS had haar intern aangeduid, zonder voorronde. Het lied Your Heart Belongs to Me werd voorgesteld in het Nederlandse televisieprogramma Thank God It’s Friday, op 7 maart. In Belgrado maakte Hind net als Ishtar allerminst een goede beurt: ze eindigde dertiende, en bleef zo steken in de halve finale.

Hind

De pauze en de punten

Na een pauzeact met in de hoofdrollen het Nederlandse Metropole Orkest en zanger Slobodan Trkulja, begonnen de presentatoren met het bekend maken van de tien finalisten. De EBU had besloten de jury’s een beetje stemrecht te geven, maar hun impact bleef erg beperkt: het publiek thuis behield 100% stemrecht, maar in elke halve finale ging slechts de top nege van hun rangschikking door naar de finale. De tiende finalist werd gekozen uit de overblijvende nummers door de jury’s. In deze eerste halve finale bleek die regel al meteen een maat voor niets, want de EBU meldde dat publiek en jury identiek dezelfde top tien hadden. Vanaf dit jaar werd ook de loting in de finale niet meer vervolledigd door de bekendmaking van de finalisten: tijdens de persconferenties meteen na de halve finales mochten de tien gelukkigen per halve finale hun eigen startpositie in de finale loten.