Eurosong 2016

EUROSONG 2016

Onze experts over ‘Everybody Aches’

Deze week laten we twee muziekexperts de vijf Eurosong-nummers beluisteren en reviewen. Elke dag mogen jullie van showbizzjournalist Jelle Brans en muziekrecensent Dennis Van Goethem een kritische kijk op de potentiële inzendingen verwachten. Vandaag: Astrid Destuyver en haar Everybody Aches.

éénJelle Brans, journalist Het Laatste Nieuws

Ook bij Astrid Destuyver – een naam waar je eigenlijk sowieso niet mee naar het songfestival kan gaan – zagen we opnieuw dat de ambities te ver reikten voor wat het uiteindelijk allemaal maar bleek op te leveren. Op het eerste gehoor deed Everybody Aches een poging tot auditieve finesse met een trage, tegendraadse baslijn, en tot visuele verleiding, met een vertolking die refereert aan Lana Del Rey. Op het tweede en derde gehoor konden we onszelf enkel maar voor het hoofd slaan – we zochten het weer te ver.

Dit is vooral veel gedoe om niets. Een slaapverwekkend nummer dat ergens halverwege ronduit ergerlijk begon te worden. De compleet lethargische manier waarop Astrid op het podium stond was helemaal om te huilen. Een zombie op Xanax vertoont meer energie. Als je dit soort geraffineerde nummers op het songfestival wil brengen, moet je over een onbetwistbare présence beschikken. Een Anouk. Een Patricia Kaas. Géén Astrid Destuyver.

tweeDennis Van Goethem, muziekrecensent Het Nieuwsblad

In de categorie ‘communiezieltje van het jaar’ gaat Astrid Destuyver zonder twijfel met de hoofdprijs aan de haal. Jammer voor haar, deze wedstrijd draait om muzikaal talent. Precies daar knelt het schoentje. Wat ons betreft heeft de blonde verschijning het meeste potentieel om het op eigen houtje te maken in dit wereldje, maar daarvoor is haar stem nog te onstabiel, haar image te onzeker. Astrid leek zondagavond zelfs bang op dat kleine podium.

Met AKS wist Astrid tenten op Pukkelpop en Dour te doen daveren, maar vergis u niet, dat was louter de verdienste van het ijzersterke drum and basscollectief achter haar. Als solo-artieste wiegt ze ons met Everybody Aches al na een halve luisterbeurt in slaap. Meer dan een vervolg op haar online zoektocht naar een lucky break is deze song niet.

Een gemiste kans, want ze wordt probleemloos in de schaduw van de andere acts gezet. Crimineel hoe Astrid zich in de refreinen verstopt achter de bandrecorder met achtergrondstemmetjes. Met een wandaad als deze, flauwtjes afkeken van Ellie Goulding, haal je de geschiedenisboeken niet. Hoewel, het is Mao Zedong ook gelukt. Een ideaal medicijn tegen insomnia is Everybody Aches dan weer wel.

play

Advertentie