Tel Aviv 2019
Repetitiedag 6 (10/05) – Live updates
Vandaag gaat in als de langste repetitiedag van dit festival. Landen uit de verschillende halve finales passeren de revue. Maar vooral: de landen uit de Big 5 en gastland Israël repeteren vandaag voor de eerste keer.
Griekenland
Katerine Duska heeft er net haar tweede repetitie opzitten. Vocaal zit bij de zangeres opnieuw alles goed, maar jammer genoeg is het gekir bij de achtergrondzangeressen gebleven. Gelukkig is het iets minder opvallend aanwezig dan tijdens de eerste repetitie. De camerastandpunten zitten echter nog steeds niet goed, de close-ups van de zangeres worden vaak vanuit verkeerde hoeken genomen, de camera wisselt nog steeds te snel van positie en het geheel oogt daardoor nog steeds niet gepolijst. Ook de schokkende dansbewegingen van de zangeres zijn absoluut niet nodig en zorgen alleen maar voor onnodige afleiding. Er zijn technisch gezien wel enkele verbeterpunten merkbaar, zo is de lelie op de LED-vloer weg als de achtergrondzangeressen op de grond liggen, waardoor deze beter uit de verf komen. Vocaal is hier geen werk meer nodig, technisch gezien nog veel.
San Marino
De laatste repetitie voor de eerste halve finale komt van San Marino. Serhat zingt, net als vorige keer, op zijn gekende manier zonder al te veel problemen, ook de achtergrondzangeressen zijn goed bij stem en ogen nog steeds prachtig in hun witte kostuums. Ten opzichte van de eerste repetitie zijn de camerstandpunten bijgesteld en krijgen we meer close-ups van de zanger zelf. Nu valt ook op dat de zanger een T-shirt draagt die zijn navel blootgeeft, of is die gewoon te hoog opgekropen door de dansbewegingen die hij maakt? De dansjes komen nog steeds wat kinderachtig over, maar de lichtgevende gele toeters zijn wel verdwenen. Het geheel mist energie en is net niet over de top genoeg. Tel daarbij het sterk gedateerde karakter van het nummer en er zit mogelijk geen finaleplaats in voor San Marino.
Armenië
Srbuk is goed bij stem vandaag en brengt haar nummer met kracht en overtuiging. Ze kijkt alleen heel agressief wat haar geen sympathie zal opwekken bij de kijkers thuis. De outfit van de eerste repetitie heeft plaastgemaakt voor een zwart pak met zilveren bovenstuk. Ook het kapsel van de zangeres bevat opvallende zilveren ringen. Verder zijn wat camerastandpunten aangepast waardoor meer close-ups van de zangeres te zien zijn. Het effect van het in scherven spattende glas wordt niet alleen meer weergegeven op de LED-schermen, maar ook op de camera. Op die manier lijkt het net of de beeldbuis van je tv-scherm in stukjes zal breken.
Ierland
Technisch is er nog heel wat werk aan de winkel voor de Ierse Sarah. Zowel wat camerastandpunten als instudering van de act betreft. Om de al slechte setting nog meer jaren ’50 charisma te geven staan nu ook milkshakes op de toog die gebruikt wordt tijdens het nummer. Op en af de stoel klimmen is de zangeres duidelijk nog niet gewoon en maakt het geheel ronduit lachwekkend. Het wordt nog erger als Sarah van de toog moet springen nadat ze daar het liggende stuk van haar nummer gebracht heeft. Bij elke repetitie komt de vraag ‘valt ze of valt ze niet’. Kleding, make-up en act, het is ronduit slecht. Voor een land dat zeven maal het festival won, is dit een uitermate droeve en ondermaatse prestatie. De kans dat Ierland onverwacht doorstoot naar de finale is nagenoeg onbestaande en mogelijk eindigt dit nog wel op een 41e plaats in het volledige klassement.
Moldavië
Meer van hetzelfde wat betreft Moldavië. Nochtans vertelde Kseniya – die verantwoordelijk is voor de zand-animaties op de achtergrond – tijdens hun eerste persconferentie dat de act nog serieus zou bijgeschaafd worden. Maar dat is dus nog niet voor direct. Het enige wat werd aangepast, is het einde van het nummer. Kseniya schrijft met rood zand Stay en legt er een rode roos bij. De repetitie verloopt ook erg moeizaam. De zand-animaties worden niet meer live op het scherm geprojecteerd, maar zijn nu vooropgenomen en daardoor zie je soms continuiteitsproblemen tussen het scherm en de ‘zandbak’.
Zwitserland
It was good, zei Luca tegen zijn dansers na hun tweede repetitie. En als Luca tevreden is, dan zijn wij dat ook. Er valt weinig te melden over Zwitserlands tweede keer op het podium. De choreografie zit er goed ingeramd en ook de zang staat nog steeds op punt. Drie minuten die we graag terugzien wanneer de zaal gevuld is.
Letland
Ook heel weinig nieuws onder de sinaasappelzon van Letland. We zien veel close-ups van zangeres Sabine, die nog steeds een beetje bang kijkt. Het nummer is zijn sympathieke, kabbelende zelve maar verdwijnt een beetje tussen de rest van de liedjes.
Roemenië
Ester haalt ook vandaag het beste uit haar liedje. Roemenië heeft zonder twijfel een van de mooiste achtergrondschermen dit jaar. Er is eigenlijk meer op het LED-scherm te zien, dan op het podium zelf. Het regent zelfs op de zondag van Peony. Dat zal de kijker zeker opvallen.
Denemarken
De kans is groot dat er een pauze of intermezzo van de presentatoren komt vóór het optreden van de Denen. Want het opstellen van de grote stoel vraagt wat tijd. De camerastandpunten zijn amper aangepast, dus de zangeres kijkt nog steeds akelig lang in dezelfde camera. Leonora heeft problemen met haar oortjes vandaag. Het team voert aanpassingen door, maar alles is nog niet verholpen. Hopelijk volgende week wel.
Zweden
Op zo’n tweede repetitiedag hoor je niet vaak applaus in het perscentrum. Geen verrassingen meer, en niet snel onder indruk. Dat is buiten de Zweden gerekend, na hun drie minuten gaan de handen op mekaar. John Lundvik en zijn koor zingen weer de pannen van het dak. Niemand die anders verwacht. Hier en daar een subtiele aanpassing tegenover de vorige beurt – hoe het koor het podium op komt bijvoorbeeld – maar voor het overige is John klaar om zichzelf (en de Zweden) naar de finale van 18 mei te zingen. Om daar misschien te winnen?
Oostenrijk
We merken al verbeteringen op bij Oostenrijk. De intieme en breekbare sfeer van het lied komt veel beter tot zijn recht. De eerste keer gaat Paenda nog ‘het bos in’ qua zang, en ook de volgende keren klinken haar hoge noten nogal schel en toegegeven vals. Je ziet de zangeres ook ‘nee’ schudden. Niet tevreden? Haar outfit is ook dezelfde gebleven. Jammer, want het lijkt nog steeds alsof de zangeres na haar ochtendloopje op het podium in Tel Aviv is terecht gekomen en daarom zo’n jogging draagt.
Israël
Vreemde eerste repetitie van het gastland. De tv-schermen bleven zwart, dus veel kregen we niet te zien. Uiteindelijk krijgen we toch nog beelden doorgezonden vanuit de Expo. Kobi Marimi draagt een zwart pak met donkere accenten. Oh, en een wel heel opvallende strik en halsketting. Achter Kobi staan verschillende LED-panelen met daarop fragmenten van de zwart witte officiële videoclip. De zanger krijgt gezelschap van een vijfkoppig koor en die zangers en zangeressen staan wel héél dicht achter hem. Naar het midden van het lied toe, begint Kobi aan zijn wandeling naar de buitenring van het podium en haalt vocaal alles uit de kast. De laatste keer komt daar ook nog een regen van vuurwerk aan te pas. In het begin is Kobi zeker en vast onder de indruk, want hij begint zelfs een paar keer te huilen als zijn lied ten einde is. Marimi brengt het lied zoals het hoort, met veel emoties en hier en daar de nodige uithalen.
Frankrijk
Wat hebben de Fransen van hun act gemaakt? Bilal Hassani is een opvallende verschijning en zal dat ook in de finale zijn. Hij draagt een compleet nieuwe pruik. Ze is blond en héél lang. Iedereen op het podium draagt witte kleren. Ook die zijn gloednieuw en niet meegenomen vanuit de nationale voorronde. Je ziet verschillende glinsterende stenen op zijn mouwen. Het optreden begint met een speciale close-up op het gezicht van Hassani. Zijn gezicht krijgt via een speciale filter een gouden kleur en uit zijn ogen stromen tranen in verschillende kleuren. Dat slaat volgens ons op de vele bagger die Bilal in zijn thuisland over zich heen heeft gekregen en nog steeds krijgt omwille van zijn verschijning en populariteit. Het is technisch alles behalve makkelijk om dat goed op elkaar af te stemmen.
In het perscentrum is er plots applaus als naast Bilal een ballerina met een maatje meer verschijnt. Geen perfecte lijven bij Frankrijk. Later komt er ook een andere danseres in beeld, die doof blijkt te zijn. Opvallend: heel weinig volk op het podium. Émilie Satt, de vrouwelijke helft van Madame Monsieur (vorig jaar de Franse kandidaat én het duo achter het lied) is achtergrondzangeres, maar is niet te zien op het podium. Satt heeft haar handen vol, want Bilal klinkt hier en daar nog heel onzeker. Op de LED-schermen zie je heel veel teksten en foto’s. Teksten over waarom sommigen je uitschelden of waarom je er niet bij hoort. En later bemoedigende woorden. Die passen natuurlijk bij de boodschap van Roi. Je merkt trouwens dat Bilal een licht aangepaste versie van zijn lied brengt. Om die lijn helemaal door te trekken verschijnt de zin ‘We are all kings and queens’ helemaal op het einde in beeld. Vrij degelijk optreden van de Franse kandidaat, nu nog werken aan de zang en de camerastandpunten.
Spanje
Miki zal sfeer brengen in de arena, dat staat buiten twijfel. Of de kijker thuis even enthousiast zal reageren valt nog af te wachten. Er gebeurt zoveel op het podium dat het geheel een rommeltje wordt. De zanger start in een van zes vierkanten die per drie op elkaar gestapeld zijn en zo een huis vormen. In de vijf overige kamers staan zijn vier dansers. Zolang Miki en zijn dansers in het huis staan, lichten de LED-schermen in verschillende kleuren op. Bij het verlaten van de woning spatten virtuele vuurwerkpijlen op de LED-schermen uiteen en barst de chaos los.
Vanaf dat moment gaat het alle kanten op met de act. Eerst komt een ‘reuzen figuur’ het podium opgewandeld die zich naast de woning zet en tegen het huis begint te duwen terwijl de camera schuddend beweegt. Op die manier lijkt het net of de woning dooreengeschud wordt. Miki en zijn dansers imiteren dit door zich in de woning aan de muren vast te houden en van links naar rechts mee te bewegen. Bij inzet van het volgende refrein springt Miki terug uit de woning en het schudden stopt. Als de dansers zich bij de zanger voegen neemt deze een GoPro en begint het publiek te filmen, tegelijkertijd worden die beelden geprojecteerd op het LED-scherm. De camera wordt weer opgeborgen en de zanger en zijn gezelschap begeven zich naar de bruggetjes aan weerszijden van het podium om daar verder te springen op het ritme van de muziek. Gedurende de hele act is duidelijk dat het camerawerk hier nog helemaal niet op punt staat, shots van de zanger terwijl de man achter de reus zichtbaar is als die zijn pak uittrekt, of shots waarbij Miki niet centraal staat tieren welig. Vocaal klinkt het allemaal nog wel redelijk voor een eerste repetitie, maar Spanje heeft duidelijk nog heel wat technisch werk voor de boeg.
Italië
Italië staat al een tijdje in de top drie van de bookmakers dus het was uitkijken naar Mahmoods eerste repetitie. We hebben de indruk dat de mix nog niet helemaal op punt staat. De zang komt nog niet goed door en de eerste paar woorden die Mahmood zingt, gaan wat verloren. Mogelijk spaart Mahmood nog een beetje zijn stem want een paar dagen geleden werd gecommuniceerd dat hij serieus ziek was. Dus wat zang betreft, krijgt hij nog een beetje het voordeel van de twijfel. Wat wel zeker is: Mahmood brengt een lichtjes aangepaste versie van Soldi. Er zitten meer variaties in en dat maakt het nummer wat interessanter. Vestimentair maakte Mahmood een beetje een vreemde keuze. Een ecru coltrui met daarover een wit hemd met een tekening van iets wat misschien een feniks is. Of een fazant. De drie dansers zijn in het zwart gekleed, met een zilveren jasje. Veel blauw, rood en wit in de visuals, met af en toe wat silhouetten en net zoals vorig jaar is er een deel van tekst te zien op het LED-scherm. Het nummer zit er bij de hier aanwezige pers en fans al goed in want willen of niet, als Mahmood ‘Soldi, soldi’ zingt, dan klappen we allemaal braafjes twee maal in de handen. Als de mensen in de zaal dit ook gaan doen, zal dit ongetwijfeld een mooi effect geven. Toch is er nog veel werk aan deze act, al is die niet van Spaanse proporties. Hopelijk is Mahmood genezen tegen zijn tweede repetitie nu zondag, en hebben ze dan ook een plan voor camerastandpunten want dat verdient een strak nummer zoals Soldi wel.
Verenigd Koninkrijk
Michael Rice start helemaal alleen op het podium, statisch achter een microfoon en gehuld in een mistgordijn. Zijn zwarte kledij accentueert het feit dat de zanger behoorlijk bleek ziet. De beelden zijn op dat moment zwart wit. Bij inzetten van het refrein krijgen we een beetje kleur te zien en, naarmate het nummer vordert, begint de zanger rond te lopen. Het visuele geheel is op dat ogenblik weinig inspirerend, maar vocaal staat Michael er als een huis. Zijn stemcapaciteiten maken hem tot een van de betere zangers van dit festival. De act zelf wordt pas interactiever, en beter, als kleurrijke ruimtenevels geprojecteerd worden op de LED-schermen en de achtergrondzangers mee het podium opkomen. Dit vijftal is in contrast met de zanger in het wit gehuld. Als ze zich bij Michael voegen krijgen we een ronddraaiende witte cirkel op de LED-vloer te zien waar ze met z’n zessen gaan opstaan. Michael zingt de longen uit zijn lijf en heft het nummer naar een hoger niveau. Met een optreden als dit lijkt het Verenigd Koninkrijk sinds lange tijd niet af te steven op een laatste plaats.
Duitsland
Het, voor deze act samengestelde zussenduo, start zittend op een stoel. Elk aan een andere kant van het podium. Afwisselend worden close-ups genomen van de zingende zangeressen, terwijl hun gezichten in het groot geprojecteerd worden op de LED-schermen. Carlotta is gekleed in een zwart leren outfit, Laurita in een kort gebroekt zwart pakje met bloemenprint. Beide zangeressen klinken heel nasaal, maar niet echt vals. Eens het refrein inzet staan ze recht en wandelen over de driehoekige brug voor het podium naar elkaar toe. Op dat ogenblik worden in het groot de woorden ‘Sorry’ en ‘Respect’ geprojecteerd op het LED-scherm. Als de zangeressen samenkomen gebeurt er niet veel meer, ze zingen afwisselend naar elkaar toe of met hun rug tegen mekaar. Naar het einde van het nummer toe neemt de camera ook een shot van het publiek dat veel te lang aanhoudt. Het nummer eindigt met beide zangeressen arm aan arm tegen elkaar en foto’s van echte zussen geprojecteerd op het LED-scherm. Een minimalistische act en matige zangprestatie. Duitsland lijkt er op gebrand om het festival niet te willen winnen.