Twee dagen na de eerste halve finale, vond op donderdag 24 mei de tweede plaats. Het zevenenvijftigste Eurovisiesongfestival werd voortgezet vanuit de nagelnieuwe Baku Crystal Hall. Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk stemden mee in deze halve finale.

Over 2012

Na een beknopte verwelkoming door de drie presentatoren van dit festival, Leyla Aliyeva, Nargiz Birk-Petersen en Eldar Gazimov, werd er meteen begonnen met de achttien liedjes die in de race waren voor de laatste tien overblijvende plekjes in de finale.

Leyla Aliyeva, Eldar Gasimov & Nargiz Birk-Petersen

De eerste twee landen waren beide ex-Joegoslavisch én hadden een ex-deelnemer afgevaardigd. Servië trok de avond op gang met Željko Joksimović, die in 2004 tweede was geëindigd voor het toenmalige Servië & Montenegro en in 2008 de wedstrijd vanuit Belgrado had gepresenteerd. Hij trad opnieuw aan met een eigen compositie, en boekte opnieuw succes: met Nije ljubav stvar pakte hij zilver in deze halve finale. Meteen na hem kwam Kaliopi uit (VJR) Macedonië. Zij had in 1996 al eens deelgenomen, maar had toen de beruchte audiovoorronde niet overleefd, waardoor ze nu pas voor het eerst op een songfestivalpodium stond. Met Crno i belo verbrak ze de Macedonische vloek, en loodste ze haar land voor het eerst in vijf jaar tijd naar de finale.

Andere finaleplekken waren weggelegd voor de Congolees-Oekraïense Gaitana die het themalied zong van het EK Voetbal dat later dat jaar in Oekraïne en Polen gehouden zou worden en voor de Litouwer Donny Montell, die zijn liedje Love is Blind toepasselijk geblinddoekt begon. Maar niemand kon de Zweeds-Marokkaanse Loreen verslaan. Met Euphoria won ze de halve finale met overmacht, en niets stond een gelijkaardig scenario in de finale in de weg.

Loreen

Minder succes was er onder meer voor Sofi Marinova uit Bulgarije. In haar lied Love Unlimited goochelde ze met liefdesverklaringen in elf verschillende talen. Tot verbazing van velen zou ze op een gedeelde tiende plek stranden, maar het onderspit moeten delven gezien de gelijkstandsregel. De 16-jarige Eva Boto uit Slovenië nam deel met een lied gecomponeerd door Vladimir Graić, dezelfde man die het winnende lied uit 2007, Molitva, op zijn naam heeft staan, maar ze eindigde er voorlaatste mee. De rode lantaarn was weggelegd voor de Slovaakse rock gebracht door Max Jason Mai. Slovakije besloot hierna om zich terug te trekken uit de wedstrijd, en blijft tot op de dag vandaag weg van het Songfestival.

België en Nederland

België nam deel aan de eerste halve finale.

Nederland werd vertegenwoordigd door zangeres Joan Franka. De TROS had het roer helemaal omgegooid na de laatste plek vorig jaar, en voor het eerst sinds 2006 was er een Nationaal Songfestival met verschillende liedjes én kandidaten. In de finale op 26 februari namen zes artiesten het telkens tegen elkaar op in duels per twee, en uiteindelijk bleven er nog drie over in de superfinale. Een vijfkoppige vakjury en het publiek bepaalden samen de einduitslag, en het werd een zege voor de underdog: Joan Franka, getooid als indiaan, overtuigde de Nederlanders met het lied You and Me. In Bakoe kwam ze als derde aan de bak, maar kwam ze na het neerdwarrelen van het stof niet verder dan een vijftiende plek en een achtste opeenvolgende uitschakeling in de halve finale.

Joan Franka

De pauze en de punten

De Azerbeidzjaanse producers hadden een originele pauzeact bedacht: de vijf afgelopen winnaars, Marija Serifovic, Dima Bilan, Alexander Rybak, Lena, Ell & Nikki, stonden samen op het podium om fragmenten te zingen van hun winnende nummers, met als slotstuk een versie van ABBA’s Waterloo. Vooral Dima Bilan viel op, omdat hij de tekst helemaal niet leek te kennen. Nadien was het tijd voor het bekendmaken van de tien finalisten. De magische tiende envelop werd formeel geopend, en bevatte Turkije, trouw buurland van het gastland.

Op 18 juni 2012 maakte de EBU de gesplitste resultaten bekend. Zweden won zowel de televoting als jurystemming, maar Servië was erg nipt tweede geëindigd bij de jury’s. Het meest opmerkelijke verschil was dat Gaitana uit Oekraïne voorlaatste werd gezet door de kijkers thuis, maar door de juryleden met een derde plek werd beloond. Andersom deden Litouwen en Turkije het veel minder goed bij hen dan bij het publiek, maar eindigden Malta en Georgië dan weer buiten de top tien van de telestemmers. Joan Franka uit Nederland eindigde tiende bij de kijkers thuis, en zou zich dus geplaatst hebben voor de finale onder de oude regels – ware het niet dat de juryleden haar op twee na laatst plaatsten.