Op donderdag 16 mei was het tijd voor de tweede halve finale van het 64e Eurovisiesongfestival. Achttien landen streden om tien finaleplekjes, en werden bij het stemmen vergezeld door kijkers uit Duitsland, Italië en het Verenigd Koninkrijk.

Over 2019

De tweede halve finale werd afgetrapt met een korte throwback naar de eerste halve finale. Er was geen echte openingsact voor deze halve finale want na het korte filmpje werden de presentatoren meteen geïntroduceerd. Zij warmden het publiek op voor een nieuwe avond. Verder werd ook al reclame gemaakt voor de grote finale van zaterdag 18 mei. Opvallende gast in die finale: de Amerikaanse zangeres Madonna. Na een goede vijf minuten werd al overgegaan naar de orde van de avond: de deelnemende liedjes.

18 landen in de tweede halve finale

18 van de 41 deelnemende landen traden aan in de tweede halve finale en streden voor de eerste tien tickets voor de grote finale. Duitsland, Italië en het Verenigd Koninkrijk stemden als Big Five landen mee in deze halve finale. Na het Songfestival werd duidelijk dat vooral de landen die in de tweede helft van deze halve finale waren ingedeeld, succesvol waren. Slechts drie van de eerste tien landen wisten een plaatsje in de finale te bemachtigen.

De Armeense Srbuhi Sargsyan, beter bekend als Srbuk, mocht de tweede halve finale openen. Haar opdracht was duidelijk: het kleine land uit de Kaukasus opnieuw in de finale krijgen, een taak waar haar voorganger in 2018 niet in was geslaagd. Haar nummer Walking Out werd jammer genoeg realiteit want ook zij moest zich op het einde van de avond naar de uitgang van het Songfestival begeven. Ze eindigde op een teleurstellende 16^de plaats, het slechtste resultaat voor het land tot nu toe. Mogelijks speelde een raar camera shot van een lege Tel Avi Expo tijdens haar optreden een rol in haar uitschakeling. Ook voor de Moldavische Anna Odobescu werd de titel van haar inzending Stay een pijnlijke realiteit want ook zij bleef steken in de halve finale. Voor de buren uit Roemenië werd het ook geen topeditie. Ester Peony met haar mystieke On a Sunday eindigde op de 13^de plaats, een plaatsje lager dan Anna.

De vertegenwoordigers uit Letland, Kroatië en Oostenrijk waren allen hetzelfde lot toegedaan. De Letse groep Carousel met het rustige That Night kwam niet verder dan een zwakke 15^de plaats en zette op die manier de slechte Letse reeks sinds 2009, met uitzondering van 2015 en 2016, op het Songfestival verder. De Kroatische Roko, die trouwens gecoacht en begeleid werd door Jacques Houdek (Kroatië ESF 2017) eindigde met zijn The Dream ook in die regionen op een 14^de plaats. Ook voor de Oostenrijkers was deze editie een koude douche. Cesár Sampson bezorgde het kleine land in de Alpen een jaar eerder nog een 3^de plaats in de finale. Voor het resultaat van de Oostenrijkse vertegenwoordiger Paenda in 2019 moeten we aan het einde van de ranking kijken: een povere voorlaatste plek in de tweede halve finale.

De grootste pechvogel van deze editie vinden we in Litouwen. Jurijus Veklenko, die enkele weken eerder nog de slopende Litouwse nationale selectie had gewonnen, mocht op 16 mei 2019 als tiende aantreden. Hij wist 93 punten bij elkaar te sprokkelen, één punt minder dan de Deense Leonora met Love Is Forever. Dit kleine verschil bleek niet zonder belang te zijn: Jurijus eindigde op een 11^de plaats, Leonora ging nipt door naar de grote finale. Ook de Albanese Jonida Maliqi wist zich maar met de hakken over de sloot te plaatsen. De zangeres eindigde met haar Ktheju tokës op een negende plaats met 96 punten, wat dus ook maar een kleine speling was tegenover de Litouwer. Ook de hekkensluiter van deze halve finale kan gezien worden als een pechvogel. De jonge Ierse zangeres Sarah McTernan, die de vervloekte tweede startplek kreeg toegewezen, eindigde op een troosteloze laatste plaats met een schamele 18 punten.

Succesvolle inzendingen

Naast alle landen die bleven steken in de halve finale waren er ook, zoals het concept het wil, 10 landen die zich wel wisten te kwalificeren. Zwitserland zat al lange tijd in het sukkelstraatje op het Eurovisiesongfestival. Sinds 2006 dook het land nog maar tweemaal, in 2011 en 2014, in een finale op. De jonge Luca Hänni wist het voor een derde keer klaar te spelen. Met zijn aanstekelijke She Got Me eindigde hij op een vierde plaats, wat hij in de finale nog eens opnieuw zou doen. De Zweden hadden, zoals gewoonlijk, geen grote problemen om zich te kwalificeren voor de finale. Too Late for Love van John Lundvik eindigde als derde in deze halve finale.

Ook het powerhouse uit de Kaukasus, Azerbeidzjan, was dit jaar opnieuw bij de tien gelukkigen. Aisel zorgde een jaar eerder nog voor een primeur door voor het eerst in de halve finale te blijven steken. Chingiz Mustafayev bracht in 2019 opnieuw rust en zette het Azerbeidzjaanse succes verder. De Maltezen hebben het sinds de invoering van de halve finales in 2004 moeilijk op het Songfestival. De laatste finale dateerde al van 2016. De jonge zangeres Michela wist in 2019 nog een keer een succesje te realiseren door zich te plaatsen voor de finale.

De verrassing van het festival vinden we misschien terug in Noorwegen. Net zoals in 2017 kozen de Noren nog een keer voor een groep. Dit jaar stond niet Jowst op het podium van het Songfestival, maar wel Keiino. De groep bestaat uit twee zangers, Alexandra Rotan en Tom Hugo, en het kenmerkende derde lid Fred Buljo. Die laatste is een Sámi rapper, een taal van een minderheid in het Noord-Europese Lapland.

Terugkerende artiesten

Voor de terugkerende artiesten moeten we ons begeven naar Rusland en Noord-Macedonië. De Russen werden opnieuw vertegenwoordigd door Sergey Lazarev. De bekende zanger uit Rusland eindigde in 2016 op een derde plaats. Het was een zichtbare teleurstelling toen, zeker omwille van het feit dat hij de harten van televisiekijkend Europa had veroverd maar het de jury was die hem slechts op een vijfde plaats hadden geplaatst. Ook dit jaar wist hij zich te kwalificeren voor de finale, al lagen de resultaten opnieuw in dezelfde lijn: een comfortabele vierde plaats in de televoting, maar slechts zevende in de ranking bij de jury.

Tamara Todevska mocht het 11 jaar na haar eerste deelname nog een keer opnieuw proberen voor Noord-Macedonië, een land dat gedurende heel zijn geschiedenis op het festival eigenlijk in een sukkelstraatje zit. De Noord-Macedoniërs hebben ook niet altijd het geluk aan hun zijde gehad, vooral in 2008 en 2009 toen ze zich initieel wel hadden gekwalificeerd voor de finale maar de jury in dat systeem een wildcard mocht uitdelen waardoor hun finaleplaats toch verviel. Tamara Todevska had dat ongeluk in 2008. 11 jaar later deed ze het een pak beter en won ze de juryfinale tijdens haar halve finale.

België en Nederland

België nam deel aan de eerste halve finale en kon zich niet kwalificeren.

Nederland nam deel aan de tweede halve finale. Duncan Laurence kreeg de taak om de Nederlandse successen van de afgelopen jaren verder te zetten. De jonge zanger verwierf bij onze noorderburen bekendheid na zijn deelname aan The Voice of Holland. Een zware opdracht, waar hij uiteindelijk met glans in slaagde. Hij wist zijn halve finale te winnen met een derde plek bij de jury en een tweede plaats in de top 18 van de televoting.

De pauze en de punten

De Israëlische groep Shalva Band verzorgde de interval act tijdens deze halve finale. De groep nam deel aan de Israëlische preselectie voor het Songfestival HaKokhav HaBa, maar trok zich uiteindelijk om religieuze redenen terug. Tijden deze halve finale brachten de leden een cover van A Million Dreams, een nummer uit de film The Greatest Showman. Nadien was het tijd voor fun in de greenroom met de deelnemende artiesten van de tweede halve finale. De Israëlische mentalist Lior Suchard deed er een trucje met de Litouwse, Ierse, Oostenrijkse en Russische vertegenwoordiger.

Net zoals aan het begin van deze halve finale werd nog een keer reclame gemaakt voor Madonna en de grote finale van zaterdag. Måns Zelmerlöw stond ook plots op het podium om te praten over zijn carrière, al was het voornaamste doel van zijn aanwezigheid toch de interval act van zaterdag promoten. Ook de Israëlische muzikant en video-artiest KUTIMAN had net zoals voor de eerste halve finale een nieuwe video in elkaar gebokst die hulde bracht aan het Songfestival. Tijdens deze video werden ook enkele iconische Belgische inzendingen getoond, waaronder Sandra Kim (ESF 1986), Telex (ESF 1980) en Nicole & Hugo (ESF 1973).

Ook de obligatoire interviews met enkele artiesten van de Big Five-landen mochten niet ontbreken. Mahmood (Italië), Michael Rice (Verenigd Koninkrijk) en S!sters (Duitsland) mochten tijdens de tweede halve finale hun nummer komen promoten. Na een goede twee uur was het tijd voor de bekendmaking van de tien finalisten. Zoals gewoonlijk gebeurde dit in willekeurige volgorde.

Onmiddellijk na afloop van de finale werden de gedetailleerde rangschikkingen per land en jurylid vrijgegeven. De landen in de top 10 van de jury kwamen min of meer overeen met de top 10 van de kijker thuis, al was de volgorde, buiten de klassering van Azerbeidzjan, compleet verschillend. Vooral het resultaat van Noorwegen valt op: de kijkers thuis vielen als een blok voor Keiino waardoor ze met ruime voorsprong de televoting wonnen. De jury was minder grote fan en zag ze met een elfde plaats zelfs niet in de finale staan. De favoriet van de jury was de Noord-Macedonische Tamara Todevska. Bij de televoting deed ze het slechter met een zevende plaats, al was ook die klassering comfortabel genoeg om door te stoten naar de finale.

De al hierboven vermelde pechvogel vinden we in Litouwen. De kijker zette de Litouwer in de top 10, de jury had slechts 16 punten over voor deze inzending wat resulteerde in een meedogenloze voorlaatste plaats. Het kwam de Albaniërs en Denen in ieder geval wel goed uit want zij schommelden bij zowel de jury als televoting tussen de 9^de en 12^de plaats. Oostenrijk kreeg een pijnlijke nil points te verteren bij de televoting, al werden ze in het gecombineerde resultaat niet laatste. Die eer was weggelegd voor Ierland.