Liverpool 2023

LIVERPOOL 2023

Liveblog – Generale repetitie 2e halve finale Songfestival 2023

Welkom bij ons liveblog! In dit artikel gidsen redacteurs Jonathan en Philip je live vanuit Liverpool doorheen de generale repetitie van de tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival 2023. Nodige disclaimer: dit artikel bevat spoilers over de liveshow van donderdagavond! Verder lezen is op eigen risico.

De tweede halve finale start met een korte montage van de eerste, gepresenteerd door Timur Miroshnychenko. Nadien komen de drie presentatrices weer op het podium en verwelkomen ze de kijkers zoals dinsdag, inclusief zelfde grapjes en pogingen tot Franse taal. De beloofde spoken word-opening lijkt volledig weggevallen, of is in elk geval vanavond toch al niet te zien. Na een goede zes minuten begint het eerste postkaartfilmpje.

flagDenemarken

Reiley krijgt de eer deze halve finale te openen. Helaas is dat geen goede zet van de productie en hopelijk haakt de gemiddelde kijker al niet onmiddelijk af tijdens dit optreden. Breaking My Heart is een leuk popnummer, maar wordt live geen eer aangedaan. De zanger heeft duidelijk moeite om de juiste toonaard te vinden en het klinkt met momenten dan ook heel vals. Het podium wordt optimaal gebruikt door de zanger eerst op een draaiende plaat te zetten waarbij hij voor de kijker thuis door een huis lijkt te wandelen. In de tweede helft van het nummer komt hij het voorste podium op en flirt hij met de camera. Het geheel wordt hoodzakelijk in roze tinten gehuld waardoor het lijkt of je in een suikerspin beland bent. Of dit genoeg is voor een finaleplaats valt sterk te betwijfelen.

flagArmenië

Brunette begint haar optreden liggend op een groot platform dat op de voorzijde van het podium is geplaatst. Daarop worden allerlei kleuren geprojecteerd met roze als dominantste. Er wordt heel effectief gespeeld met schaduweffecten en camerashots om een intieme sfeer te creëren. Met het eerste refrein beginnen grijstinten meer te overheersen. De belichting blijft de hele tijd bewust pover en intiem, waarbij de zangeres delen in het donker staat. Tijdens de bridge komt ze van het platform af en voert ze, helemaal solo, een fikse dansroutine uit die gezien mag worden. Naar het einde toe keert het optreden terug naar het begin: Brunette eindigt het Armeenstalige luik van het lied op het platform met dezelfde rooskleurige projecties. Lied en optreden zijn competent, maar beklijven doet het geheel nooit. Armenië is geen gegarandeerde finalist.

flagRoemenië

Theodor Andrei zit alleen op een kruk op het podium in een roze outfit met een gitaar. De podiumvloer projecteren een vrouw in verschillende versies. Nadien verandert alles: Theodor wordt zelf twee keer op het podium geprojecteerd, zijn eigen lied zingend op licht verschillende manieren. In het midden zien we, opvallend genoeg, kolkende lava, gelukkig slechts geprojecteerd. Nadien wordt er een jonge vrouw geprojecteerd; niet toevallig dezelfde die we eerst op de vloerprojecties zagen. In de allerlaatste seconden van het lied opent Theodor zijn roze vest en staat hij in bloot bovenlijf op het podium. Dan komt ook, jawel, de jonge vrouw letterlijk het podium opgerend en sluit ze samen met hem het optreden af. D.G.T. (Off and On) is ontzettend rommelig en verwarrend, en het optreden in Liverpool maakt de boel alleen maar erger. Een finaleplek lijkt vrijwel uitgesloten.

flagEstland

Alika, in het blauw gehuld, start met haar rug naar de gekende piano gedraaid. Na de inzet van het nummer draait ze zich naar de piano en speelt zelf enkele noten vooraleer ze recht gaat staan en over het podium begint te wandelen. De zangeres zingt zuiver en brengt haar nummer emotioneel. Er gebeurt echter niet veel anders dan de zangeres die heen en weer wandelt. De achtergrond is aangepast aan de blauwe kleur van haar kledij. Een puike uitvoering, maar mogelijk niet beklijvend genoeg om te blijven hangen.

flagBelgië

Gustaph begint zijn optreden bovenaan een grote trap op het podium. Hij daalt daar van af en vergezelt dan zijn drie backings Chantal, Monique en Sandrine voor de rest van de song. Vocaal is het lied zoals verwacht foutloos van de vier vocalisten, en ook de choreografie van danseres PussCee West is effectief. Qua camerawerk zit alles bijna goed, al kunnen sommige shots nog wat strakker. Als enig puntje van verbetering bemerken we dat Gustaph wat meer kan lachen tijdens het optreden om nog beter verbinding te maken met het publiek, dat overigens nu al bij de generale repetitie enthousiast is en de Belgische inzending trakteert op het luidste applaus van de avond tot hiertoe.

We kunnen bevestigen vanuit de VRT dat Gustaph tijdens deze generale repetitie de uiteindelijke outfit draagt die hij ook morgen zal dragen tijdens de feitelijke liveshow. Het gaat om een roze creatie van Walter Van Beirendonck. Grote verschillen met eerdere outfits merken we niet, maar de outfit is zeker enorm stijlvol en toepasselijk.

Ook in de perszaal wordt het optreden zeer goed ontvangen met veel applaus, zowel tijdens als na het optreden. De Belgische kaarten hebben in jaren niet meer zo goed gelegen, maar laten we het vel van de beer vooralsnog niet in de uitverkoop plaatsen.

flagCyprus

Na een korte pauze in het programma waarbij Alesha Dixon praat met Graham Norton enTimur Miroshnychenko. Vervolgens gaat het showprogramma verder.

Andrew Lambrou staat alleen op het podium met backings die duidelijk on tape staan. Donkerblauw is de dominante kleur in de achtergrond, die de hele tijd erg sober blijft. Andrew lijkt in de regen te staan, maar nat wordt hij tot grote teleurstelling van sommige grote fans helaas niet. Vocaal is dit overwegend een puike prestatie, maar er gebeurt bitter weinig interessants om de kijker te bekoren. Naar het einde toe kleurt het podium rood op en staat Lambrou in een vlammenzee. Maar daarin lijkt hij ook weer wat weg te zakken. Een dubbeltje op z’n kant voor de finale voor Break a Broken Heart.

flagIJsland

Ook Diljà staat moederziel alleen op het podium. Ze staat en ligt afwisselend op het podium. De achtergrond projecteert bladeren en nadien een boom die wat doet denken aan een goedkope versie van die van Jamala bij haar winnende optreden 1944 alweer zeven jaar geleden. Bij een lied dat Power heet, is het des te opvallender dat het optreden erg saai en statisch blijft. Dansers, meer dynamisch camerawerk en, tja, een beter lied, hadden veel beter geholpen. De zangeres komt ook vocaal allesbehalve sterk voor de dag, wat jammer is. De kans op een finaleplek is zeer klein.

flagGriekenland

Victor Vernicos is de benjamin van het deelnemersveld, maar de maturiteit in de stem van de zestienjarige is ronduit indrukwekkend. Hij ziet er wat uit alsof hij uit het stripalbum Kuifje in Afrika is weggelopen of in zijn uniform van de jeugdbeweging op het podium staat. Maar het is een basic look die past bij de toon van het lied en heel goed werkt. Ook Victor staat net als zijn voorgangers helemaal alleen op het podium, maar hij pakt veel beter zowel de zaal als de camera’s in. Soms klinkt Who They Say door de zenuwen wat onzuiver, maar ook dat werkt eerder ontwapenend dan storend. Griekenland is een gevaarlijke outsider voor een goede notering.

flagPolen

Blanka verrast vriend en vijand door een visueel uitermate sterk optreden neer te zetten. Polen is een van de zeer weinige landen dit jaar dat speelt met visuele effecten en het meest effectief aan interactie doet met de podiumachtergrond. Solo is een niemendalletje dat je verwacht aan een louche Spaanse strandbar, maar in een Songfestivalcontext, en vooral in een uitermate zwakke halve finale, werkt het wonderwel. Vier dansers voeren een puike choreografie uit, maar het is vooral Blanka zelf die een fikse danspartij vertoont. Het publiek in de zaal is dolenthousiast. Polen zien we zeker terug in de finale.

flagSlovenië

Joker Out doet exact wat het moet doen, zonder meer en al te veel extra franjes. Het optreden is basic en low budget, maar Mimicat uit Portugal bewees gisteren al dat een overtuigende artiest zijn met een leuk nummer in de eigen taal kan volstaan om indruk te maken en naar de finale door te stoten. De jongeheren van de groep pakken goed op beeld, wat uiteraard in hun voordeel speelt. Carpe Diem is vrolijk genoeg om te blijven hangen en in een halve finale als deze in de top tien te eindigen.

flagGeorgië

De Georgische delegatie blijft bij hoog en laag beweren dat Iru in het Engels zingt, al valt daar nog steeds bitter weinig van te merken. Echo blijft in een onverstaanbaar koeterwaals gezongen dat wat aan het betere Eigen kweek-taaltje doet denken. Ook Iru staat alleen op het podium, en dan nog op een apart, verhoogd platform met twee gigantische open schermen die verschillende kleuren projecteren. Iru draagt het langste kleed van het jaar, dat achter de schermen door crewleden al wapperend wordt vastgehouden. Vocaal indrukwekkend, maar het lied blijft een vermoeiende zit. Finaleplek is niet zeker.

flagSan Marino

Vlak voor het optreden van San Marino krijgen we dan toch nog acteur Luke Evans te zien, die was beloofd als opener maar is weggestopt als reclamepauzemoment. In enkele fraaie minuten vat hij de gemeenschappelijke geschiedenis van het Eurovisiesongfestival en het Europese continent samen.

De heren van Piqued Jacks maken er het beste van op het podium, maar het is allemaal niet goed genoeg. Vocaal en visueel valt er feitelijk weinig negatiefs aan te merken op het optreden van San Marino, maar het zijn opnieuw drie lange minuten. Als lied is Like an Animal simpelweg te zwak om indruk te maken. Een uitschakeling ligt in de lijn der verwachtingen.

flagOostenrijk

Teya & Salena gelden als twee van de favorieten in deze halve finale en worden door het publiek op veel applaus onthaald. Geflankeerd door vier identiek geklede danseressen, waarvan veel meer versies op de podiumachtergrond worden geprojecteerd, brengen ze een optreden dat vocaal enkele flinke uitschuivers kent. Het trucje van Who the Hell is Edgar? is halverwege uitgewerkt en vervolgens wordt alle energie uit het optreden gezogen terwijl het refrein heel vaak wordt herhaald. Edgar Allan Poe himself wordt uiteraard ook getoond op de achtergrond. Oostenrijk valt voldoende op en zal zeker doorgaan naar de finale, maar het momentum voor een topnotering lijkt voorlopig al wat weggedeemsterd.

flagAlbanië

Het Albanees familieonderonsje wordt ontzettend effectief in beeld gebracht en geldt als een revelatie in deze halve finale. Albina en haar bloedbroeders en -zusters zijn na enkele twijfelachtige repetities volledig op elkaar ingespeeld en zelfs de pater en mater familias vinden steeds de juiste camera. Het nodige vuurwerk en Albanees drama zorgen voor drie memorabele minuten die de modale televoter zeker zal onthouden. Duje maakt zeker kans op een finaleplek, mee geholpen door een actieve diaspora in verschillende deelnemende landen.

flagLitouwen

Monika Linkytė doet, samen met haar vier live backings op het podium, exact hetzelfde als in de Litouwse preselectie. Het bij wijlen erg The Lion King-achtige Stay profiteert van een uitstekende plek in de startvolgorde en valt daardoor positief op. Er valt weinig te zeggen over de inzending behalve dat ze uitblinkt in degelijkheid en competentie, net wat deze halve finale overwegend mist.

flagAustralië

Voyager-zanger Daniel Estrin begint in een levensgrote auto die op het podium staat. Bij het eerste refrein staat hij recht en nadien klimt hij eruit, waarna hij begint rond te bewegen op het poidum en de vier andere muzikanten die in elke hoek terug te vinden zijn. Promise zal geen prijzen voor beste song winnen, maar is een oerdegelijke poprocksong die geheid kans maakt op een goede notering. Daniel speelt Rapunzel-gewijs flink met zin lange haren, wat een leuke visuele gimmick oplevert die niet wordt uitgebuit. Ook de gitaarsolo wordt erg mooi in beeld gebracht. Een stijlvolle afsluiter van deze halve finale, na een licht aarzelende vocale start die nadien ruimschoots wordt goedgemaakt.

Na het laatste optreden openen de presentatrices de telefoonlijnen, waarna, opvallend genoeg, een polonaise wordt ingezet met de kandidaten. Gustaph krijgen we helaas niet te zien. Dan is het tijd voor de traditionele overzichten van de songs en pauzeacts. Eerst een dansact opgeleukt door onder meer ex-Songfestivalzangeres Maria Yaremchuk (Oekraïne 2014). Nadien is er een dragqueenact gevoerd door drie artiesten in identieke outfits als de presentatrices op de tonen van verschillende songs, waaronder de Australische van 2018, We Got Love van Jessica Mauboy.

We zien nog een filmpje van vier Liverpoolse kinderen die een rondleiding achter de schermen krijgen en iets te enthousiast reageren. Vervolgens krijgen we live optredens van de Spaanse, Oekraïense en Britse inzendingen te zien, terwijl we morgen enkel korte stukjes krijgen aangevuld met gesprekjes tussen de betreffende kandidaten en de presentatoren. De reeds geplaatste inzendingen bespreken we in onze liveblogs van vrijdag en zaterdag. Hiermee ronden we dit liveblog van de generale repetitie af.

Advertentie