Liverpool 2023
Liveblog – Generale repetitie 1e halve finale Songfestival 2023
Welkom bij ons liveblog! In dit artikel gidsen redacteurs Jonathan en Philip je live vanuit Liverpool doorheen de generale repetitie van de eerste halve finale van het Eurovisiesongfestival 2023. Nodige disclaimer: dit artikel bevat spoilers over de liveshow van dinsdagavond! Verder lezen is op eigen risico.
De eerste halve finale opent met een filmpje. Daarin volgen we eerst een jongetje uit Liverpool dat kijkt naar beelden van Oekraïne dat het Songfestival wint en vervolgens Liverpool dat de organisatie binnenhaalt. We zien mensen van heel verschillende pluimage die de stad klaarmaken om iedereen te verwelkomen voor het Songfestival, met vervolgens een emotionele blik op Oekraïense vluchtelingen die in de stad een nieuw leven proberen op te bouwen.
Het beeld gaat naar de buitenkant van de Liverpool Arena, met nadien het bewuste jongetje uit het filmpje op het podium. Daar staat hij tegenover een Oekraïens meisje. Samen voeren ze identieke dansbewegingen uit tot ze hand in hand over het podium wandelen, in de richting van een grote groep dansers. Dat mondt uit in een fikse danspartij waarbij presentatrice Julia Sanina het lied Mayak zingt.
Alesha Dixon en Hannah Waddingham vergezellen Julia Sanina op het podium. Samen verwelkomen ze het publiek in het Engels, het Oekraïens en, uiteraard, ook een stukje in gebrekkig Frans. De vijftien kandidaten verschijnen op de podiumachtergrond, wat heel mooi in beeld gebracht wordt.
Na een goede tien minuten start het eerste postkaartfilmpje. We zien daarbij eerst telkens de komende kandidaat enkele seconden in beeld backstage. De postkaartfilmpjes zijn juweeltjes dit jaar. Er zijn afwisselend beelden van Oekraïne, het Verenigd Koninkrijk en het komende land, telkens opgebouwd rond een bepaald thema. Bij de Noorse Alessandra, die de avond opent, gaat het bijvoorbeeld om bibliotheken.
Noorwegen
Allessandra start alleen op het podium terwijl de intro van het nummer gespeeld wordt. Als het refrein start wordt ze geflankeerd door haar dansers. Ze zingt vol kracht en overtuiging en pakt elk camerashot. Het podium wordt naar het einde van het nummer toe gehuld in een oranje gloed die het nummer nog meer kracht bijzet. Tijdens deze repetitie loopt het tegen het einde even mis voor Allessandra, mogelijk spelen de zenuwen haar wat parten want ze mist de laatste noten. Dit doet echter niets af aan de kracht van het nummer en het is een uitstekende opener voor deze eerste halve finale.
Malta
De Maltese act is een gepimpte versie van die uit de nationale preselectie. De zanger van The Busker begint omringd door kartonnen van Maltese ex-Songfestivalkandidaten zoals Chiara, Ira Losco en Fabrizio Faniello. Al snel vergezelt hij zijn twee kompanen op een bankje. Doorheen het optreden gaan we nog in een auto zitten en in een woonkamer, met de refreinen op het hoofdpodium met de saxofoon en een drumstel in het midden. De drie heren springen en dansen dat het een lieve lust is en veranderen tussendoor ook nog even van outfit. Het geheel oogt strak en fris en werkt zeer overtuigend. Als enige minpunt: de laatste dertig seconden zijn er wat te veel aan. Het ontbreekt dan aan de nodige energie om het geheel in stijl af te sluiten. Dat kan de Maltezers nog wat punten kosten, maar in deze halve finale valt Dance voldoende op om een goede notering de wacht te kunnen slepen.
Servië
Net als bij zijn Noorse en Maltese voorgangers is het optreden van Luke Black uit Servië ook een doorslagje van dat uit de plaatselijke halve finale. De gigantische prop waar Black op ligt in het begin is identiek en ook de dansers en hun choreografieën zijn quasi ongewijzigd. Hoewel de act dus quasi identiek is, is het camerawerk breder en hollistischer. Daardoor verliest Samo mi se spava aan de intimiteit die het krachtig maakte. Een zeer leuke visuele gimmick zien we terugkomen waarbij het zoals in een videospel het aantal verliezende levens in de linkeronderhoek in beeld wordt gebracht. Of dit allemaal voldoende is voor een finaleplek in een sterke halve finale als deze, is nog afwachten.
Letland
Het Letse kwartet heeft in zijn postkaartfilmpje de charme van een groepje scoutsjongens, maar kan die moeizaam overzetten naar het Songfestivalpodium. Aijā wordt mooi in beeld gebracht met grote lampen op het podium die we eerder al zagen bij de Duitse inzending van Ann-Sophie uit 2015. Die inzending eindigde toen troosteloos laatste met nul punten en een gelijkaardig lot dreigt voor Sudden Lights. Vocaal is er niets mis, maar zowel het lied als het optreden zijn simpelweg niet spannend genoeg om de interesse van de gemiddelde kijker gedurende drie minuten vast te houden. Letland lijkt af te stevenen op een zoveelste uitschakeling in de halve finale.
Na het vierde lied is er al een pauze in het songprogramma. Alesha Dixon praat met The Busker en Alessandra over hoe ze hun tijd in Liverpool al hebben doorgebracht. Alesha vindt het dan nodig om te beginnen rappen en het geheel is gelukkig snel voorbij. Hannah Waddingham praat dan met Bucks Fizz-lid en dus ex-winnares Cheryl Baker. Het probleem is dat Baker er niet is en het vanavond nog wordt gedaan met een beduidend jongere stand-in die een naamkaartje met Cheryl opgespeld heeft. Ook dit is een eerder ongemakkelijk moment in de uitzending, maar dus een uitgelezen moment om de drank- en snackvoorraad aan te vullen.
Ierland
Ierland wordt als buurland van het organiserend land met veel applaus onthaald. Voor het optreden zien we eerst een interventie van Alesha Dixon en een filmpje over de geschiedenis van dansen en choreografieën op het Songfestival, ingesproken door Graham Norton. De kans is groot dat we dit morgen op een andere plek zien en niet na een postkaartfilmpje.
Zanger Connor O’Donohoe staat zeer onzeker op het podium. Hij pulkt geregeld aan zijn oortje wat wijst op mogelijke geluidsproblemen. Hij is zichtbaar niet op zijn gemak op het podium terwijl hij, gehuld in een gouden outfit, van een speciaal voor de Ierse inzending geplaatste trap het podium opwandelt en voor de rest wat in het rond huppelt, op het einde omgeven door vuurwerk. Ook vocaal komt O’Donohoe allesbehalve sterk voor de dag. Het zal lastig worden voor Ierland om zich te plaatsen voor de finale.
Portugal
Mimicat heeft de sofa thuisgelaten voor haar act in Liverpool en ook de danspasjes zijn gewijzigd ten opzichte van de nationale selectie. De vrolijke rode kledij is gebleven en de zangeres is beladen met gouden juwelen. Ook het podium is in fel rode kleuren gehuld en blijft dat nagenoeg het volledige optreden. De zangeres lijkt zich tijdens deze repetitie vocaal in te houden. Ze zingt niet vals, maar het is duidelijk dat ze zich nog niet volledig geeft. De dansroutine is strak en levert prachtige camerashots op. Het optreden komt vooraan op het podium tot een climax waarbij de zangeres mooi inspeelt op de camera. Het publiek is duidelijk enthousiast. Een meer dan geslaagde repetitie voor Portugal. Zij zijn klaar om er morgen volledig voor te gaan.
Zwitserland
Net als Mama ŠČ! is ook Watergun een lied met een anti-oorlogboodschap, maar daarmee stopt dan ook elke mogelijke vergelijking. Remo Forrer maakt vocaal een zeer overtuigende beurt en valt op met het ingetogen karakter van zijn lied en optreden na de Kroatische koude drukte. Forrer is omringd door vier dansers die een drukke, maar geen overheersende choreografie uitvoeren. Maar misschien is het gebrek aan overheersing wel de achilleshiel van deze inzending. Alles is competent, maar niets is echt overtuigend of memorabel. Dat kan de succeskansen van de Zwitsers parten spelen in deze halve finale waarin het om ter luidst lijkt. Een kanshebber op een finaleplek, maar vooralsnog zonder garanties.
Israël
Noa Kirel begint in een grote doos met flitsende lichten om zich na een goede minuut op het podium zelf te begeven en zich te laten vergezellen door vijf dansers die een voor een met drukke bewegingen op het podium tevoorschijn komen. Met z’n zessen voeren de Israëlische kandidaten een buitengewoon strakke en gelikte choreografie die tot in de puntjes uitgekiend is en erg overtuigt. Kirel is niet de allerbeste vocaliste van de avond, maar haar combinatie van zingen en dansen op topniveau blijft indrukwekkend. De dance break in het lied lijkt meer op een training in de crossfit en er is het probleem dat Unicorn een overzicht van een vijftal verschillende liedjes in een lijkt. Maar als geheel, dat weliswaar wat coherentie mist, steekt de inzending uit Israël er flink bovenuit. Een zekere finalist.
Kroatië
De act van Kroatië wijkt niet heel veel af van deze die we kennen van de nationale selectie. De mannen van Let 3 zijn gehuld in kleurige jassen en jurken. De dansroutine is gebleven, net zoals de handbewegingen, de legergroeten en het gebruik van de nepbommen. De zaal is duidelijk enthousiast en schreeuwt luidkeels mee. De zanger geeft zich volledig en zingt vol overtuiging. Halverwege het nummer begeeft de groep zich naar het voorste podium. Op dat moment gaan de jurken en jassen uit en gaan ze verder in hun ondergoed. Je kan vinden van dit nummer wat je wil, maar het staat er wel. Voor- en tegenstanders zullen blijven, maar niemand kan ontkennen dat dit slim en professioneel gebracht wordt.
Zweden
Na een korte pauze met videobeelden die nog gemonteerd moeten worden en we dus niet te zien kregen, gaan we naar de Zweedse inzending. Er vloeide al veel inkt over de kleinere doos waar Loreen tussen gesandwicht ligt en over de gebrekkige vocalen tijdens de repetities. Beide zijn irrelevant. Ja, de zangeres heeft iets minder bewegingsruimte, maar krioelt nog steeds als een kat in het nauw op haat platform. Ja, haar stem blijft fans en haters hebben, maar een slechte zangprestatie kan het optreden vanavond niet genoemd worden. Er is feitelijk heel weinig anders sinds het optreden in Melodifestivalen zoals dat elk jaar is met de Zweedse inzending. Tattoo bevestigt zijn positie als topfavoriet en het moet heel gek lopen om dit zowel morgen- als zaterdagavond niet op het erepodium terug te zien.
Moldavië
De tweede deelname van Pasha Parfeny is zowel visueel als muzikaal een stuk ethnisher dan zijn eerste, en dan eender welk ander nummer dit jaar. Door deze invalshoek valt het nummer duidelijk op. Het publiek gaat helemaal uit zijn dak tijdens het optreden van de zanger. Het podium is hoofdzakelijk gehuld in rode kleuren en die maken het geheel mysterieus en geheimzinnig. De gehoornde zangeressen en de gemaskerde fluitspeler dragen hier alleen maar toe bij. De zanger is duidelijk ingespeeld op de camera en de aanwezigheid van een groot publiek. Hij brengt dit nummer met zoveel zelfzekerheid dat hij het publiek helemaal inpakt. Een meer dan geslaagde repetitie voor Moldavië.
Azerbeidzjan
De tweeling uit Azerbeidzjan is behoorlijk zenuwachtig bij de start van deze repetitie. Het nummer start in zwart wit op het televisiescherm, maar gaat over in kleur als de tweede zanger van TuralTuranX inzet. Er gebeurt eigenlijk niets op het podium, de artiesten staan op een hartvormig podium. Het enige dat voor actie zorgt zijn de verschillende lichtschakeringen die rondom hen geprojecteerd worden. Er wordt veel gebruik gemaakt van rode en roze tinten die het optreden ten goede komen. Een climax wordt echter nooit bereikt. Naar het einde van het nummer gaat het helemaal mis als de zangers hun noten niet halen en overduidelijk vals beginnen zingen. Geen geslaagde repetitie voor de sympathieke tweeling.
Tsjechië
Het sextet Vesna ziet eruit als een zesling in identieke roze outfits en haarstijlen. My Sister’s Crown is een krachtige song die door het eerder statische optreden onvoldoende eer wordt aangedaan. De inzending spat onvoldoende van het scherm en maakt daardoor ook minder indruk dan gehoopt. Het lied is nog steeds overtuigend, maar komt ook wat rommelig over. Vocaal valt er niets op aan te merken, maar het geheel is, net als Zwitserland eerder, wat aan de brave en de voorzichtige kant. Dat kan de Tsjechen danig parten spelen wanneer de punten worden uitgedeeld. Vooralsnog een dubbeltje op z’n kant voor een finaleplek.
Finland
Käärijä krijgt al een ovatie van het publiek als hij vlak voor het postkaartfilmpje enkele seconden in beeld komt. Daarmee is de toon gezet. De Fin bevindt zich in de underdogpositie, de ideale om de meeste indruk na te laten. Ook de gunstige laatste startplek speelt samen met het bij de generale repetitie al dolenthousiaste publiek flink in zijn voordeel. Tegenover het optreden in de nationale selectie komen de dansers pas later in beeld, na het eerste refrein, wat een goede zaak is en het geheel minder rommelig maken dan toen. Het enige probleem is dat de stem van de zanger het vanavond het eerder laat afweten. Niets onoverkomelijks en niets waarop hij door een enkel televotend publiek te fel zal worden afgerekend, maar wanneer de vakjury’s erbij komen kan dat wel een grotere rol gaan spelen. Finland lijkt de gedoodverfde winnaar van deze halve finale, en hoe dan ook een bijzonder energieke afsluiter die van het publiek in de Liverpool Arena getrakteerd wordt op het grootste applaus van de avond.
Nederland
Bij de start van het nummer wordt getracht Nederland heel intiem in beeld te brengen. De camera’s draaien rondom Mia en Dion en dat zorgt voor mooie beelden. Geen felle kleuren tijdens dit optreden, enkel zwart en wit. Het effect dat voor verrassingen zorgde bij The Common Linnets blijft echter weg. Het is duidelijk dat deze zangers nog niet de ervaring hebben om in te spelen op de camera’s en elkaar. De magie en intimiteit spatten niet van het scherm en het geheel komt ongemakkelijk over. Daarbij komt nog dat de zang bij zowel Dion als Mia meer dan ondermaats is. De uithalen zijn vaak vals en schel. Ook de verandering van toonaard die enkele weken geleden nog werd ingevoerd doet geen goed aan het nummer. Een ondermaatse prestatie voor Nederland in deze sterke eerste halve finale.
Na de optredens is het tijd voor de recaps en een rist pauze-acts. Eerst is er een emotioneel en geslaagd duet van Rebecca Ferguson, een zangeres uit Liverpool, en de Oekraïense ex-Songfestivalzangeres Alyosha. Rita Ora zingt een medley, waarna een grappig filmpje wordt uitgezonden waarin wordt teruggeblikt op de Britse en Oekraïense Songfestivalgeschiedenissen en hun hemelsbrede verschillen. Nadien worden de telefoonlijnen gesloten door Hannah Waddingham en Julia Sanina.
Alesha praat even met Timur Miroshnychenko, de Oekraïense commentator die dit jaar ook bij de turquoise carpet mee kandidaten interviewde. Nadien is er een heel random verschijning van Dustin the Turkey, die voor Ierland in 2008 ten onder ging. Potsierlijk: de kalkoen himself ontbreekt nog en dus is er een stand-in die de stem imiteert. Het is jammer dat we geen beelden mogen delen want het zijn er voor de geschiedenisboeken van het Songfestival.
Het gaat verder met de zeer random pauze-acts. We zien een filmpje van Filomena Cautela en Måns Zelmerlöw, die we in 2018 en 2016 als presentatoren zagen, die inschatten of enkele recente inzendingen de halve finale overleefden of niet. Waarom we dit te zien krijgen en wat de modale kijker daaruit moet halen, is onduidelijk. Nadien praat Alesha met de artiesten uit Israël, Finland en Malta omdat dansen in al hun acts centraal staat.
We zien vervolgens nog de kandidaten uit Frankrijk, Duitsland en Italië. Vanavond in de generale repetitie treden zij nog volledig op, morgen is dat niet het geval en krijgen we enkel fragmenten van de songs te zien, aangevuld met korte interviews. We ronden hiermee ons liveblog van de generale repetitie af, nu we zeker weten dat de bekendmaking van de finalisten na al het gedoe van vandaag dan toch op de reguliere manier zal gebeuren.