DSVS 2016

DSVS 2016

DSVS: Onze experts over Nederland, Rusland & San Marino

Voor de derde en laatste keer deze week kijkt ons panel experts naar liedjes van het songfestival 2016.

Na eergisteren Armenië, Finland en Griekenland te hebben bekeken, en gisteren beoordelingen te hebben gedeeld over Hongarije, Kroatië en Moldavië, volgen nu nog Nederland, Rusland en San Marino.

Nederland: Douwe Bob – Slow Down

play

Stijn Depoorter: Douwe is het soort jongen dat je wel aan je ouders wilt voorstellen en hij heeft dan ook nog eens een mooie stemkleur. Het lied begint sterk maar als het refrein begint is de magie weg. Ik hoop dat dit het soort nummer is dat live een extra dimensie krijgt. Verder is de boodschap van Slow down in deze tijden van druk, drukker, drukst een erg actueel en herkenbaar.

Fabian Feyaerts: Een leuke inzending. Leuke tekst, de sound-van-toen spreekt me heel erg aan. Maar ik vrees niet de sterkste inzending die Nederland de laatste jaren stuurde. Veel zal afhangen van de act, om niet weg te drijven tussen de sterkere songs die ik al zag voorbijkomen.

Sam Jaspers: Dit is heel anders dan de vorige nummers. Het is op zich zeker niet slecht, maar wel redelijk gewoontjes. Live zou het wel kunnen werken als het authentiek en sympathiek in beeld wordt gebracht. Een wereldnummer is het niet, maar het lijkt me wel spek naar de bek van Radio 2. Het nummer en de stem doen me wat aan Stan Van Samang denken en Douwe Bob lijkt ook dezelfde charme uit te stralen. Ik had hem echter liever met een origineler nummer op de proppen zien komen, want dit is te doorsnee voor mij.

Fabio Ponente: Nederland springt er voor mij uit met een totaal ander genre nummer. Dit is zeer aangenaam om naar te luisteren, en ook verrassend omdat het iets totaal anders is. De clip én Douwe zelf zijn ook leuk om naar te kijken, wat ook een pluspunt is. Dit vind ik een goed nummer, het onderscheidt zich succesvol van de rest.

Roy Van der Merwe: Ik ben een fan van Nederlandse muziek, vooral van artiesten als George Baker, Luv, Maywood, enzovoort. Deze zanger is onbekend voor me, maar hij ziet er leuk uit en zijn stem is heel mooi. Dit is allesbehalve een winnaar, maar wel veel beter dan de Nederlandse inzendingen van de afgelopen jaren. Daarmee ben ik misschien in de minderheid, maar het leuke van het songfestival is dat elk lied zijn eigen schare fans heeft. Zal zijn outing als biseksueel hem meer stemmen opleveren van vrouwelijke én mannelijke fans?

Rusland: Sergey Lazarev – You Are the Only One

play

Stijn Depoorter: Dit lied lijkt zo weggeplukt uit Madonna’s Confessions of a dancefloor uit 2005. Het klinkt dan ook gedateerd, alsof het al een decennium ergens in een schuif stof lag te vergaren. Vervelen gaat het nummer evenwel niet, het als een op hol geslagen carrousel: eens goed op dreef is er geen stoppen meer aan.

Fabian Feyaerts: Een hedendaagse song die je meteen meepakt. Ik geloof alles in deze song. Zowel de sound, de performer, de tekst. Hier klopt het plaatje volledig. De zanger zit volledig in het nummer. Overtuigende inzending. Ook een bijzonder knappe videoclip. Als de act op het songfestival even straf en visueel wordt, dan trekken we misschien volgend jaar naar Rusland.

Sam Jaspers: Ja, dit is het wel. Het nummer begint veelbelovend, is vervolgens perfect opgebouwd, melodieus en voor zover dat binnen het songfestival mogelijk is, ook modern. Rusland haalde naar mijn gevoel vaak te gemakkelijk de top-10 met zeemzoete nummers, barstend van de clichés. Deze keer gaan ze wat mij betreft wel terecht hoog eindigen. Op het Songfestival is Rusland één van de trendsetters als het op de visuele acts aankomt, en dit nummer nodigt gewoon uit om te knallen op het podium. Ik denk dat Sergey terecht de te kloppen winnaar wordt.

Fabio Ponente: Ja! Rusland pakt wéér uit met een supergoed nummer én een superknappe kerel. Een geweldig nummer veel energie, van begin tot eind! Ik heb er verder niet veel aan toe te voegen: Rusland zal weer bovenaan de ranglijst pronken dit jaar. Moskou 2017?

Roy Van der Merwe: In 2004 was er een inzending met dezelfde titel uit Kroatië, en dat was toen mijn favoriet van het jaar. Zou een lied twaalf jaar later dat ook You Are the Only One heet opnieuw mijn favoriet kunnen zijn? Ja. Dit is briljant, en ik hou ervan. Zonder twijfel is dit een van de beste liedjes van de laatste vier songfestivals, en in die jaren stond Rusland telkens in mijn persoonlijke top-3. Dit is mijn gok voor de zege dit jaar.

San Marino: Serhat – I Didn’t Know

play

 

Onze experts baseerden hun mening op basis van de eerst verschenen versie, en niet op basis van de discoversie die in Stockholm zal worden gebruikt.

Stijn Depoorter: Ik hoop dat de erfgenamen van Hergé geen fans van het songfestival zijn, anders heeft San Marino een proces wegens plagiaat aan zijn been. Serhat is twee druppels water Rastapopoulos, de slechterik in de stripreeks Kuifje. En het lied? Een draak van een nummer, zo mierzoet dat zelfs Knuffelrock er vriendelijk zou voor bedanken.

Fabian Feyaerts: Een eentonige song die weinigen zal aanspreken, denk ik. Het pakt me niet vast en de persoon in kwestie geeft me een vreemd gevoel. Het zal in mijn ogen niet erg ver geraken. Maar ik ben uiteraard maar één persoon van de zovelen die zullen kijken en hun mening geven.

Sam Jaspers: Ik weet niet goed welke kant ik hiermee uit moet. Het is een heel ouderwetse ballade, maar als we het door de kitschbril bekijken, wordt het plezanter. Het grappige Engelse accent, de speciale verschijning van Serhat, het hoge croonergehalte, ik kan er wel tegen hoor, maar goed vind ik het niet. Misschien kunnen ze het dan toch maar beter elk jaar bij Valentina houden.

Fabio Ponente: En dit is dan weer een veel meer klassieke orde. Het onderscheidt zich weliswaar door de manier waarop Serhat zingt, en ook de clip springt in het oog. Dit wordt een dubbeltje op zijn kant. Ik zeg toch dat het niet kansloos is, omdat ik het zo speciaal vind en het allesbehalve een typisch songfestivalliedje is.

Roy Van der Merwe: Ik heb de liedjes van Ralph Siegel voor San Marino altijd goed gevonden, en ik vroeg me lange tijd af wat ze zouden doen als ze een andere componist zouden aanwerven. Ik luisterde naar het nummer en het herinnerde me aan Telly Savalas. Toen las ik de commentaren en werd de vergelijking met Leonard Cohen gemaakt, die ook opgaat. Ik ben geen fan van dit genre muziek, maar het is alleszins beter dan rap. Ik zie dit de finale niet halen, tenzij alle Turken in Europa hier massaal op stemmen.

En nu jullie!

Alle recensies van deze week zijn gepubliceerd, en de rangschikkingen van de experts hebben ons bereikt. Morgen krijgen jullie de kans om voor 50% mee te bepalen welke twee inzendingen van deze week doorstoten naar de finaleweek van DSVS, eind april.

Advertentie