Na de twee halve finales was het op zaterdag 29 mei tijd voor de finale van het vijfenvijftigste Eurovisiesongfestival – het eerste sinds het negenenveertigste met België in de finale. Er was dit jaar een grote nieuwigheid: de stemming werd geopend aan het begin van de show. De kijkers hoefden niet langer te wachten tot de afloop van het laatste liedje om te stemmen, en konden dat al doen vanaf het prille begin van de show.

Over 2010

De finale begon met een historisch overzicht van de afgelopen edities en deelnemers, waarna Alexander Rybak van vorig jaar zijn Fairytale nog eens mocht zingen op het podium en presentatoren Nadia Hasnaoui, Haddy N’jie en Erik Solbakken de kijkers verwelkomden. Meteen werd ook het thema duidelijk: Share the Moment. Na afloop van elk liedje werd een gezin getoond uit het betreffende land dat juichte voor zijn inzending. De postkaartfilmpjes waren telkens opgenomen in de hoofdstad van het volgende land, en bevatten fans die enthousiast reclame maakten voor hun eigen inzending. De filmpjes werden zo uitgezonden alsof ze boven het publiek in de Telenor Arena zweefden.

Haddy N’jie, Erik Solbakken & Nadia Hasnaoui

Er deden drie landen minder mee dan vorig jaar: Georgië keerde weer terug, maar Montenegro, Tsjechië, Hongarije en Andorra stuurden allen hun kat. De liedjes kenden een zeer bizarre start: tijdens het optreden van de Spanjaard Daniel Diges verscheen er plots een zevende persoon op het podium, die vrolijk meedanste en gekke bekken trok. Na enkele ogenblikken werd hij door veiligheidsmensen van het podium verwijderd, en alle deelnemers zetten hun optreden verder alsof er niks aan de hand was. Pas later werd duidelijk dat de inbreker Jimmy Jump heette, een ervaren streaker uit Catalonië. Eerder al had hij verschillende grote sportwedstrijden onveilig gemaakt met zijn aanwezigheid, en nu teisterde hij ook het songfestival. Tussen de liedjes van Servië en de vlindertjes uit Wit-Rusland door verscheen Nadia Hasnaoui op het scherm: ze meldde de kijkers dat het Spaanse liedje Algo pequeñito opnieuw uitgevoerd zou worden. En zo geschiedde: na afloop van het laatste, Deense liedje, bestegen Daniel en zijn team het podium opnieuw, ditmaal zonder tussenkomst van streakers. Ondanks, of misschien net dankzij, de commotie, behaalde Spanje zijn beste Songfestivalresultaat in zes jaar tijd.

De rest van de reeds geplaatste landen deed het erbarmelijk tot schitterend: Josh Dubovie uit het Verenigd Koninkrijk pakte de rode lantaarn, en de Noorse operazanger Didrik-Solli Tangen deed het niet veel beter met zijn pompeuze ballade. De Fransen deden het opnieuw redelijk, ditmaal dankzij zanger Jessy Matador en het levendige Allez Ola Olé, dat later in Frankrijk én België een grote zomerhit zou worden. Maar de Duitsers overtreffen lukte niemand: de lokale voorronde was onder handen genomen door Stefan Raab, die zelf in 2000 vijfde was geëindigd op het songfestival, en gebeurde nu in een samenwerking tussen de omroep NDR en een commerciële zender. Via een talentenjacht en verschillende castingshows werd uiteindelijk zangeres Lena geselecteerd. Met het lied Satellite gold ze niet meteen als topfavoriete, en dus was er wel degelijk verbazing toen ze tijdens de stemming plotseling de hoge scores aaneen begon te rijgen. 28 jaar na Nicole hadden onze oosterburen hun tweede Songfestivalzege beet.

Lena

Net onder Lena eindigden de Turkse rockers van maNga, en het brons ging naar het Noors-Roemeense duo Paula Seling en Ovi, die het met hun brandende piano’s en grote uithaal van Paula beter deden dan in de halve finale. Ook het tweetal uit Denemarken boekte een plekje winst ten opzichte van de halve finale, en Chanée en N’Evergreen werden vierde. De grootste verliezers waren IJsland (zestien plaatsen), Wit-Rusland (vijftien) en ex-winnares Niamh Kavanagh uit Ierland en Portugal (beide veertien). Armenië verloor slechts één plek, Oekraïne drie en Rusland vier.

De deelname van Oekraïne had nog heel wat voeten in de aarde: aanvankelijk was zanger Vasyl Lazarovysch intern aangeduid door de lokale omroep om deel te nemen, en hij kreeg zijn eigen voorronde met vijf liedjes. Maar na afloop daarvan besloot het management van de omroep dat ook andere artiesten de kans moesten krijgen, en werd er prompt een inschrijving geopend voor iedereen. Vervolgens kwam er een nieuwe nationale finale met twintig deelnemers, inclusief Lazarovysch, maar won de jongedame Alyosha. Het was nog niet voorbij, want haar winnende nummer bleek twee jaar eerder al uitgegeven te zijn. Op 48 uur tijd schreef en componeerde ze een nieuw, eigen nummer, waarmee ze na de deadline pas aanklopte bij de EBU. Uiteindelijk werden Alyosha en Oekraïne nog respectabel tiende met het sombere Sweet People.

België en Nederland

België stond voor het eerst sinds de 22^e plek van Xandee in de finale van een Eurovisiesongfestival. Tom Dice had op zijn persconferentie na afloop van de eerste halve finale startpositie zeven geloot voor de finale. België was tijdens de repetities flink gestegen in menig lijstje, en er werd hem een hoge notering beloofd. Tijdens de stemming ging het ons land voortreffelijk, met tien punten uit Ierland en twaalf van Duitsland in het prille begin, waardoor we aanvankelijk bovenaan stonden. Na heel lang tweede te hebben gestaan, zakte Tom in de laatste ogenblikken van de puntentelling nog naar een zesde plek. Er kwamen meer hoge scores uit Polen, Malta, IJsland, Denemarken en Slovakije.

Tom Dice

Nederland was uitgeschakeld in de tweede halve finale, en mocht zo niet deelnemen aan de finale van het ESF 2010.

De pauze en de punten

De pauzeact dit jaar was een indrukwekkende flashmob die in verschillende Europese steden werd uitgevoerd, terwijl het Noorse hiphopduo Madcon hun nummer Glow zong. Nadien begon de stemming, waar Lena uit Duitsland al snel naar de top van het scorebord ging, en daar ook nooit meer af ging. Net als vorig jaar werd de winnaar van het Songfestival ook nu weer een grote Europese hit: Satellite haalde de top van de hitlijsten in eigen land, Denemarken, Finland, Zweden, Luxemburg en Zwitserland, en haalde in nog acht andere landen een notering in de top tien. In de Vlaamse Ultratop 50 strandde het lied op een vierde plek – de eerste was wekenlang weggelegd voor Me and My Guitar.

Het scorebord

Op 29 juni maakte de EBU de gesplitste resultaten bekend. Onze Tom Dice eindigde op een haar na tweede bij de jury’s, de televoters hadden hem in de middenmoot geplaatst. Vooral het grote verschil bij Frankrijk valt op: achtste bij het publiek, maar slechts tweeëntwintigste bij de vakjury’s. Harel Skaat uit Israël was dan weer vijfde geworden bij de jury’s, maar dan weer negentiende bij de kijkers thuis. Turkije werd slechts achtste bij de juryleden, maar dat nam de tweede plek voor maNga niet weg. Duitsland won zowel de jury- als telestemming, en was dus een winnaar waar beide partijen zeer goed mee konden leven.